Gothic - Sesja

[Legion]

Widząc szarżującego stwora Alvaro spróbował wykonać unik w lewo, dodatkowo próbując po ewentualnym, udanym uniku zaatakować bestię od tyłu.

Rolled 1d20 : 16, total 16

[Lowcap]

Hmm, chyba można by z tego zrobić prowizoryczny skalpel. Szkoda tylko, że nie miałbym gdzie go schować. Ten Diego ma łuk, musi gdzieś nabywać strzały... nowsze.
Przyglądam się swojemu kijowi, oceniam co musiałbym zrobić by był poręczniejszy. Oba groty wbijam tuż poniżej miejsca gdzie potencjalnie musiałbym go skrócić. Rozglądam się za innymi kawałkami metalu, które mógłbym wcisnąć. Elementy skrzyni, cokolwiek.

[przezornie rzucam]

Poszukiwanie 1d20 : 12, total 12

[Dollan]

(Legion, you lucky bastard xD)

Alvaro zdołał odskoczyć w bok i tym samym uniknąć zderzenia z potężnym cielskiem Kretoszczura. I choć w trakcie szarży, masa bestii działała na jej korzyść, tak teraz, gdy trzeba było się odwrócić i ponowić atak, stworowi zajęło to kilka chwil. Dało to szansę na wyprowadzenie ciosu w plecy potwora, od którego Kretoszczur ponownie się zachwiał. Teraz, po przyjęciu dwóch silnych ataków, zwierzę zaczęło wycofywać się tyłem w stronę skalnej ściany - było już zbyt słabe, by atakować, i zapewne chciało przejść do defensywy.

Karl urwał kilka mniejszych gałązek odchodzących od głównej części swojego prowizorycznego oręża tak, by mu nie przeszkadzały w walce. Po oględzinach okolicy dostrzegł kilka gwoździ wbitych w jedną z desek dawnego rusztowania. Tylko one wydawały się odpowiednie, gdyż elementy skrzyni, którą otworzył Alvaro, były już całkowicie przerdzewiałe, a ponadto nie nadawały się do wbicia w kij. Były nowicjusz chwycił za jeden z wystających gwoździ i pociągnął z całej siły. Puścił dopiero po chwili dyszenia i naprężania mięśni. Pozostałe jednak były wbite zbyt głęboko, by dało się je wyciągnąć bez narzędzi.

[wardasz]

Czy oni mają plan by się rzucić na niego tak po prostu? Nie no masakra. Już lepiej było by pobić Diego i ukraść mu łuk. W sumie... nie, nie teraz, potrzeba jeszcze mapa czy wiedza jak się dostać... gdzieś. Najlepiej do tych magów co chcą rozwalić barierę.
Słysząc jakieś kwiki i wrzaski kieruję się w kierunku mostku, chcąc sprawdzić co tam się dzieje, jednak po przejściu kilku kroków odwracam się w kierunku lokomotywy zwanej Karlem
-Z czym się tak szarpiesz, Karl? Pomóc ci w czymś, chuderlaku?

[Legion]

- he - Alvaro powoli podchodzi do bestii. Bierze zamach by wykonać ostateczny cios. Po ewentualnym udanym ataku, młodzieniec ma zamiar zebrać bryłkę rudy, sprawdzić czy miecz nadaje się do czegokolwiek i czy jest lepszy od aktualnie posiadanej broni oraz przeszukać okolice.

Rolled 1d20 : 15, total 15

[Lowcap]

Karl odsapnął chwilę.
- Dzięki, ale już skończyłem. Ulepszam broń. - Karl pokazuje powbijane pordzewiałe metalowe elementy. - Rany od tego będą się paskudnie jadzić.

[Dollan]

Bardzo mocno osłabiony już Kretoszczur padł bez ducha na ziemię po tym, jak Alvaro uderzył go pałką w głowę. Zwyciężywszy bez większego problemu z bestią, chwycił bryłkę rudy i leżący na ziemi miecz. Niby stary i zardzewiały, ale zawsze bardziej skuteczny niż zwykła pałka. Poza tym, okolica nie oferowała już żadnych łupów, więc jedyne, co pozostało, to wrócić na dół i ewentualnie pochwalić się zdobyczą.

[Legion]

Alvaro wsadził miecz za pas, bryłkę schował do sakiewki, a pałkę wziął do ręki i z lekkim uśmiechem na ustach zszedł na dół do reszty towarzyszy.
- ktoś chce? - skierował pytanie niby do nikogo, pokazując innym pałkę. - Może ty, dezerterze?

[wardasz]

To jakiś absurd. Kompletny absurd. Oni naprawdę chcą napierdalać się z tym popapranym, powiększonym i czort wie jakim jeszcze ścierwojadem za pomocą pałek i przerdzewiałych do cna mieczy.
Pałka... lepszy rydz niż nic... gdybym jeszcze wiedział jak tym walczyć...
Mam imię, morderco - mówię do Alvaro, biorąc pałkę - aż tak zjebaną masz pamięć?

[Legion]

Alvaro w ostatniej chwili nie oddaje pałki lecz bierze nią ostry zamach wycelowany łeb dezertera, ma nadzieje, że nauczy to chama jakieś kultury i szacunku, bo byle dezerter nie będzie mu podskakiwał.

Rolled 1d20 : 11, total 11

[wardasz]

ocho, zaczyna się...
Gdy Alvaro gwałtownie cofa rękę natychmiastowo odskakuję do tyłu. Czort wie co robi, ale bardzo możliwe że się wkurwił i chce mnie pierdolnąć, więc lepiej zachować dystans kilku kroków. Jeżeli debil skoczy na niego, ponownie uskoczę, cokolwiek by robił Alvaro utrzymuję dystans, nie uciekając jednak ani nie spuszczając do z oczu. Walczyć nie zamierzam, nie mam szans z zawodowym zabijaką, zwłaszcza bez broni. Potem, gdy czas i okoliczności będą odpowiedniejsze, odpłacę mu strzałą czy dwoma.

Rolled 1d20 : 5, total 5

[Dollan]

Zanim Sooren zdążył zareagować, Alvaro rzucił się do przodu i uderzył swojego "towarzysza" pałką w głowę. Nie był to cios, który mógłby w jakiś poważny sposób uszkodzić człowieka, ale mimo wszystko, trafienie kawałkiem twardego drewna w głowę było dość bolesne. Stojący z boku Karl i Orven mieli wrażenie, że Diego, widząc ten atak, delikatnie się uśmiechnął. Tak czy inaczej, kiedy mózg Soorena był jeszcze zajęty przetwarzaniem informacji o tym, co się właśnie stało i dlaczego tak bardzo poległ przy próbie uniku, ich przewodnik ponownie się odezwał.
- No, wygląda na to, że temat na kolejną lekcję sam się nawinął. Całkowicie rozumiem, że zrzucony tutaj człowiek może być rozgoryczony, w końcu skazano go na dożywotni pobyt pod barierą w towarzystwie bandy degeneratów. Ale jeśli wspomniany człowiek szybko się nie ogarnie i nie pojmie zasad przetrwania w społeczeństwie więźniów, to "reszta życia" może być dość krótkim okresem czasu. Ja jestem zbyt miły, żeby bić ludzi, którzy nie zagrażają mojemu życiu, ale w kolonii nie brakuje przyjemniaczków, którzy z radością rozłupią wam czaszkę za stary kilof. Albo wybiją wam zęby, bo nie spodoba im się wasza gęba. Co innego być twardym i odważnym, a co innego być głupim i lekkomyślnym. Weźcie sobie tą radę do serca, jeśli macie ambicje na przetrwanie i osiągnięcie czegokolwiek.

[Legion]

- wezmę, wezmę, bo nie mam zamiaru zdechnąć. A ty Sooren ciesz się, gdybym chciał, zabiłbym cie, ale nie chce, bo nic by mi z tego nie przyszło. Chcesz, to nazywaj mnie mordercą, wisi mi to, ale okaż trochę szacunku i współpracy, nie po to wyciągam do ciebie pomocną rękę, żebyś na nią napluł. I zapamiętaj dobrze to co powiedział nasz nowy przyjaciel, bo następna osoba na która naskoczysz, może nie być tak pobłażliwa. - Alvaro, zaskoczył sam siebie tak długą wypowiedzią, i swoją pobłażliwością dla dezertera. - I nie, nie mam, aż tak zjebanej pamięci i wiem jak masz na imię, dezerterze. - Morderca skończył już z Soorenem, oddał mu pałkę i odwrócił się do reszty. Mam nadzieje, że darowanie mu życia nie zemści się na mniej później. Alvaro stał czujnie, wyczekując na atak w plecy, jednocześnie zwrócił się do pozostałych. - To co robimy?

[wardasz]

Taaaaaaakkkkk... potrzebuję łuku i okazji. Przyjmuję pałkę, i przez jakiś czas przypatruję się jej, zastanawiając się czy nie pierdolnąć tego zjeba w potylicę. Ale nie, nie ma to teraz sensu. Mam całe życie w niewielkiej bańce, zdążę mu dokopać, i to tak, by nie miał szans mi odpowiedzieć. Uderz gdy masz przewagę, raz a dobrze. Choć pałka kusi, oj kusi...
Jest różnica między odwagą a głupotą? Owszem jest. I atakowanie tego jebanego ścierwojada w takim stanie, z takim sprzętem, jest GŁUPIE, a nie odważne.
Opieram się plecami o skałę, obudowę kopalni, cokolwiek, i rozglądam się po reszcie stadka matołów, z którymi przyszło mi podróżować, czekając aż ktoś odpowie na pytanie Alvaro

[Fenrir]

Orven streścił swój plan Alvaro.
- Wszyscy się zgadzają? - spytał - Pije do Ciebie Sooren, bo widzę, że coś Ci nie pasuje.