Hej ferajna, co tam ostatnio u was?

[Kaseven]

Powiem ci, że słyszałem, że informatyk z odpowiedniego rodzaju wiedzą w odpowiednim miejscu w Bolsce (i nawet z niespecjalnie długim stażem, wystarczy kilka lat) potrafi kosić właśnie tak z 400 000 PLNów rocznie. Gra w ogarnianie komputrów za pieniądze jest zdecydowanie warta świeczki.

Da się, ale takie kwoty wyciągają ludzie będący geniuszami w swojej dziedzinie. Pamiętam raz kłótnię znajomego informatyka z resztą kolegów po fachu na temat jednego ficzera, który miał być zrobiony w miesiąc. Po tekstach "pogrzało cię, to robota na pół roku, minimum 3 miesiąc po wielkiej spinie" wyszedł wkurzony, po czym wrócił dwa dni później i oświadczył, że ficzer jest już gotowy i działa. Płacisz takiej osobie 10x więcej za zrobienie rzeczy w 10x krótszym czasie albo dokonanie rzeczy przez innych uważanej za wręcz niemożliwą. Pracodawcy się to wciąż kalkuluje

[Maniaks]

Dołuje Cię sukces innych ludzi?

Dołuje mnie brak sukcesów o takiej skali u mnie. Nie jestem złośliwcem i trochę przykre, że w ten sposób patrzycie na ludzi. Akurat komu, jak komu, ale Sławkowi się należało osiągnąć taki sukces.

[Master of Gorzała]

Ale ty ruchasz, a on nie. 1:0 dla Ciebie.


Wklepane z przenośnej, komunistycznej radiostacji firmy LG.

[GuRt]

No cóż, są różne sektory gospodanki. O proporcje między umiejętnościami, kompetencjami i odpowiedzialnością a zarobkami w polskiej nauce nawet nie pytajcie :^)

[Nederland]

Dołuje mnie brak sukcesów o takiej skali u mnie. Nie jestem złośliwcem i trochę przykre, że w ten sposób patrzycie na ludzi. Akurat komu, jak komu, ale Sławkowi się należało osiągnąć taki sukces.

Skoro mu się należało, to inna sprawa. Bardziej dołujące jest raczej spostrzec, że ktoś, kto przez całą szkołę się opierdalał i nigdy zbyt wiele sobą nie reprezentował, okazał się na tyle zaradny (lub miał na tyle szczęścia), by naprawdę dobrze się w życiu ustawić. Nie nazwałbym tego jednak zawiścią z powodu sukcesów innych ludzi, a niezadowoleniem z niesprawiedliwości społecznej.

[Damiano_gt]

Bardziej dołujące jest raczej spostrzec, że ktoś, kto przez całą szkołę się opierdalał i nigdy zbyt wiele sobą nie reprezentował, okazał się na tyle zaradny (lub miał na tyle szczęścia), by naprawdę dobrze się w życiu ustawić.

Pomijając szczęście - moim zdaniem wyznacznikiem ogarnięcia życiowego jest umiejętność zarabiania pieniędzy.

Dlatego też osoby, które w szkolenie nie miały czym zabłysnąć, jeśli chodzi o wiedzą i uczenie się, zazwyczaj posiadają różne przydatne umiejętności i co najważniejsze, a czego brakuje tak zwanym "kujonom" - ogarnięte kontakty międzyludzkie i jakąś tam podstawową wiedzę o życiu. Takie osoby po szkole zakładają swoje jednoosobowe firmy świadczące usługi i się im jakoś wiedzie. Przynajmniej ja to tak widzę, obserwując swoją okolicę i rówieśników.

To oczywiście duże uproszczenie.

[Maniaks]

A ja i tak uważam, że wyznacznikiem nie są oceny w szkole i to, czy ktoś był mierny czy zajebisty. Wyznacznikiem jest właśnie posiadanie pewnych umiejętności, talentów oraz wykorzystywanie tego w dobry sposób. Gościu znał się na programowaniu i komputerach, doskonalił to, więc teraz ma tego efekty. Ktoś był kontaktowy, odważny i kreatywny, to założył własny biznes. Tak to wygląda wg mnie. Szarzy ludzie wielkich rzeczy nie osiągają.

[Master of Gorzała]

Liczą się kontakty. W tym kraju wszystko musisz "załatwić".

[Damiano_gt]

Nawet najlepsze kontakty po pewnym czasie nie działają, gdy się po prostu nie jest dobrym w tym co się robi.

[Master of Gorzała]

Malo chyba pracowales w korpo.

Wklepane z przenośnej, komunistycznej radiostacji firmy LG.

[Kaseven]

Malo chyba pracowales w korpo.

Zalezy gdzie pracujesz i z kim. Firma, który mierzy wysoko, nigdy nie pozwoli sobie na dołączenie kogoś "z układów", bo to osłabia kompetencje i wydajność jej pracowników, co ma solidne przełożenie na finanse.

[GuRt]

No cóż, są różne sektory gospodanki. (2)

W jednych umiejętności pracownika są brane pod uwagę w bezpośrednim przełożeniu na zyski (mądra firma), w innych pracownik jest na tyle "zastępowalny" (<summon prof. Miodek, potrzebuję lepszego tłumaczenia angielskiego "expendable"), że przełożony chce mieć tylko święty spokój i fajne układy - albo nie widzą korelacji między skillem a wynikami finansowymi i dlatego tak postrzegają pracownika (Januszex Sp. z.o.o.), albo jest to taki sektor, gdzie naprawdę jest spore wysycenie, które w zestawieniu z powierzonymi zadaniami niewymagającymi wybitności jednostki (lub gdzie ta wybitność nie zwiększa tak zauważalnie opłacalności jej poszukiwania/opłacania należycie) czyni pracownika naprawdę wymienialnym trybikiem w maszynie (jebitne korporacje, najczęściej z kilkoma najwyższymi szczeblami zarządu obsadzonymi ludźmi z centrali w USA/Japonii/Korei/itp., tworzącymi szklany sufit).

No i jeszcze mamy takie sektory, gdzie wydajność pracy nie jest mierzona zyskami, a różnymi innymi klawymi kwantyfikatorami, które na dłuższą metę prowadzą do wypaczeń w funkcjonowaniu takich instytucji. Na przykład nauka w Polsce :^)

A ty w jakim typie firmy byłeś/jesteś, MoG?

[Master of Gorzała]

W każdej tego typu. Ale zapominasz o pewnym aspekcie firmy, którą wymieniłeś jako pierwszą. Kolesiostwo. Bo jeżeli firma jest wystarczająco duża (patrz: większy kapitał niż chociażby McD), to zamiecenie w kąt, by egzystowała sobie mierna jednostka - nie jest problemem.

[GuRt]

Swoje pisałem głównie w odniesieniu do postu Ka powyżej, co bezpośrednio tego właśnie dotyczyło.

[xeroloth]

Czyli w skrócie bez filozoficznego pierdolenia - na większość stanowisk można wcisnąć kogoś po znajomości, ale istnieją tez takie, gdzie same kontakty nie wystarczą, trzeba też posiadać w danej kwestii jakąś wiedzę. Proste jak jebanie i do tego oczywiste od lat. Dopiero na to wpadliście, że dochodzicie do takich wniosków?