-
Szlak Wędrowców to wykorzystywana przez pielgrzymów droga biegnąca przez Dziewiąty Świat. Nikt nie zna jego dokładnej długości, nikt też nie potrafi wskazać jego właściwego początku ani końca.
Wielu ludzi podejrzewa, że Szlak to tak naprawdę zamknięte koło, które obiega cały Dziewiąty Świat, oraz że niektórzy podążający nim podróżnicy -szczególnie ci posiadający ulepszenia bądź cechy pozaświatowców- przemierzają jego nieskończoną pętlę od czasów sprzed narodzin czasu.
Dla większości Szlak jest zbyt wymagający fizycznie, by mógł być używany jako zwykły szlak handlowy bądź komunikacyjny. Wije się on przez kaniony wypełnione płynami, zagłębia się w głąb niskich tuneli technicznych oraz biegnie przez puszcze, lasy i dużą część Zewnątrz. Korzyści płynące z przemierzania Szlaku są nikłe, zaś niebezpieczeństwa liczne. Mimo to o każdej porze roku i na każdym znanym odcinku trasy napotkać można pielgrzymów, odkrywców oraz głupców sądzących, że oferuje on bezpieczne przejście. Ci, którzy podążają Szlakiem z religijnych, duchowych lub sobie tylko znanych powodów, nazywani są Peregrynami lub po prostu wędrownymi Ptakami (aczkolwiek ten drugi termin ma zazwyczaj znaczenie pejoratywne). Choć różnią się strojem, prawdziwi Peregryni naznaczeni są pewnym piętnem Szlaku. Najczęściej objawia się ono jako skomplikowana, koncentryczna blizna, która rozrasta się na powierzchni dłoni. Szlak nie oferuje wiele innych rozrywek niż wędrowanie, toteż zawiła natura piętna służy często przechwalaniu się przed innymi wędrowcami jak długą drogę udało się komuś przeżyć. Doświadczeni Peregryni posiadają blizny sięgające długością całego ramienia, bądź też pojawiają się one u nich na obu dłoniach.
Oczywiście wielu jest również takich, którzy podążają Szlakiem w celu powiększenia sobie czegoś innego niż znamię - uściślając, ich celem jest powiększenie sobie własnej kiesy. Ci przybywający po to, by pożyczyć sobie co nieco od ciał poległych skradacze często niezamierzenie sami stają się pielgrzymami, bądź to gubiąc się na szlaku, bądź też przemierzając go w poszukiwaniu nowego domu, gdzie mogliby się osiedlić wraz ze swym łupem. Zazwyczaj jednak nie mija wiele czasu nim sami nie giną z ręki żywiołu lub innego skradacza.
W ten oto sposób Szlak łapie wszystkich w swą nieskończoną długość.
Nie wszystkie jego odcinki są jednak jednakowo niebezpieczne. Do stosunkowo najlepiej poznanych należy miejsce zwane Piątym Stopniem Szlaku Wędrowców: długi, górzysty, biegnący przez niemalże pustynny krajobraz odcinek trasy położony na południe od Fałszywego Lasu, rozciągający się od Basenu Cylion (miasta znanego z licznych basenów, wykorzystywanych jako punkty odnowy dla strudzonych wędrowców) po Wielką Płytę (wyrastającą z ziemi gigantyczną konstrukcję z syntu i betonu). Rozsądni Peregryni wiedzą, że należy omijać Płytę szerokim łukiem, choć trzeba w tym celu nadłożyć sporo drogi. Ci, którzy dysponują mniejszą wiedzą oraz kiepskimi przyjaciółmi nie zostaną ostrzeżeni na czas.
Istnieją dwa powody, dla których Piąty Stopień jest najprawdopodobnie najlepiej udokumentowaną częścią Szlaku. Po pierwsze, tu i ówdzie można znaleźć kilka małych osad, co wyróżnia to miejsce na tle innych odcinków. Po drugie, tylko tutaj można doświadczyć niespotykanego nigdzie indziej zjawiska - sporadycznych bioluminescencyjnych rojów. Jeśli istnieje osoba, która wie kiedy i dlaczego się one pojawiają, nigdy się z nikim tym sekretem nie podzieliła. Roje składają się z milionów przezroczystych organizmów, które spędzają większość swego żywota leżąc zakamuflowane wśród piaszczystego krajobrazu, póki nagle jak na rozkaz nie poderwą się wszystkie ku niebu, jarząc się przy tym bioluminescencją i rozpoczynając w powietrzu przedziwny, skoordynowany świetlisty taniec.
Pustynny krajobraz Piątego Stopnia nie składa się w rzeczywistości z hałd kamieni i piasku, ale zbudowany jest z nakładających się na siebie warstw niebieskozielonych pozostałości stworzeń. Glinka ta szybko brudzi skórę oraz osadza się na ubraniu tych, którzy spędzają tutaj dużo czasu. Z tego powodu jest ona niekiedy używana jako barwnik przy produkcji farb lub żywności...
...ale wy to wszystko wiecie. Cała wasza trójka już od jakiegoś czasu przemierza Szlak, każdy w sobie tylko znanym celu. Obecnie znaleźliście się w miejscu zwanym Ustami Kopców, położonym trzydzieści mil na wschód od Basenu Cylion. Te płytkie, wyrastające wzdłuż Szlaku okrągłe metalowe zagłębienia - każde wyraźnie zaznaczone biegnącym dookoła niego niskim murkiem wzniesionym ze szczęk zmarłych Peregrynów - są uważane za jedne z nielicznych bezpiecznych miejsc w tej okolicy. Ci, którzy przekraczają krąg kości muszą dać poległym jakiś znak świadczący o swych dobrych intencjach, gdyż w przeciwnym razie usta umarłych obudzą się, żądne zemsty. Nawet jeśli jednak ktoś nie wierzy w ten przesąd, łatwo może znaleźć się po niewłaściwej stronie ostrza, jeśli tylko spróbuje naruszyć spokój tego miejsca.
Liczący sobie około dwunastu osób dzielących ze sobą miejsce do spania i posiłku obóz jest dość spokojny. Choć świetlisty rój się nie pokazał, są za to gwiazdy, blaskokule i małe co nieco do picia, nie mówiąc już o niemniej ważnym suchym i osłoniętym od wiatru kącie dla każdego. Wczesnym wieczorem do waszych uszu dobiega pełna niezadowolenia rozmowa na temat absencji świetlistego roju, a także szeptane cicho opowieści o Żelaznym Wietrze mającym zbliżać się do tych okolic. Dopiero jednak, gdy rozmowa kieruje się na obserwowany ostatnio wzrost zgonów w okolicach Ust Kopców, cała grupa staje się wyraźnie niespokojna.
Plotki - upiera się starzec, którego obie dłonie i widoczne spod ubrania części ramion pokrywają rozbudowane blizny.
Moja matka widziała to na własne oczy! - odpowiada mu młody mężczyzna, wskazując przy tym na kobietę śpiącą przy krawędzi zagłębienia, a następnie wykonując palcami krąg udoskonalenia - Jej oczy są mechaniczne i uwierz mi, ona widzi wszystko! - grupa odpowiedziała nerwowym śmiechem. W końcu niemal każdy ma matkę i pamięta jej spojrzenie przed którym nic się nie dało ukryć, niezależnie od tego czy było ono ulepszone czy nie.
Możliwe, że to w ogóle nie byli ludzie - wtrąca trzeci podróżnik, zaś czwarty i piąty mu przytakują.
[cóż, przygoda się zaczyna. Zaczynamy jak widać spokojnie, nie narzucam czy jesteście kumplami znającymi się od kilku miechów czy też poznaliście się dopiero wewnątrz kopca. Póki co macie więc szansę pogadać ze sobą i ustalić te kwestie, bądź też wtrącić się do rozmowy pozostałych Peregrynów, wedle waszej woli. Jak widać, dla poprawy czytelności i odcięcia od głównego tekstu wszelkie wtręty będę walił na czerwono]
-
- Faktycznie, lecz cóż z tego? - odezwał się siedzący do tej pory cicho, młody nano - Nie żyjemy w bezpiecznych czasach, jednako dla wszystkich nasz świat bezwzględny. Miejcie zatem, kamraci, oczy szeroko otwarte. Jak nie jedno licho, to inne może się zawsze napatoczyć.
- Czyli wierzycie, panie, w te plotki o Żelaznym Wietrze? - spytał jeden z podróżnych stojący obok.
- Wierzę, waszmość, własnym oczom i nikomu więcej. - odparł Aesterian - Co innego jednakże mieć się na baczności. Żyję ledwie od dwudziestu zim, ale zdążyłem się już nauczyć, że lekceważenie możliwych zagrożeń to prosta droga na cmentarz.
Inni zgodnie przytaknęli, ciężko było się bowiem z tą opinią nie zgodzić. Aesterian uznał, iż dyskusja na pewno dalej potoczy się jakoś bez jego udziału i przymknął oczy. Żelazny Wiatr... gdyby tylko móc na chwilę poczuć w sobie jego moc, uszczknąć nieco potęgi dla siebie - niewyobrażalna siła tworzenia i niszczenia na wyciągnięcie ręki. I co, że niby rozerwie mnie na strzępy? Że niemożliwe? O przejściu przez Wielką Płytę też gadali, że niemożliwe, a potem poszła tamta ekspedycja i... no cóż, to akurat rzeczywiście było niemożliwe. Ale tutaj to co innego. Ja jestem od nich lepszy. Gdybym taki nie był, to pewnie zginąłbym już za dzieciaka, w tych starożytnych nanotechnologicznych ruinach. Ale nie, zamiast tego promieniowanie uczyniło mnie najpotężniejszą istotą na świecie! No dobra, jeszcze nie na świecie, ale na pewno najpotężniejszą istotą w wiosce i okolicach. To nie mógł być przypadek, nic nie dzieje się przypadkiem. Bez wątpienia jestem stworzony do wielkich rzeczy. To dlatego wyruszyłem tym przeklętym Szlakiem, czyż nie? Żeby zdobyć wiedzę i potęgę. Dzięki niej wreszcie zrobię porządek w tej kupie gówna i złomu, który nazywają Dziewiątym Światem. Bo jak nie ja, to kto?
-
- Żelazny Wiatr istnieje - odezwał się mężczyzna zawinięty w brązowy koc - widziałem go we śnie. Z początku sen wydawał się bezsensowny, ale teraz już rozumiem. Kipiąca chmura ciekłego metalu opada na płaskowyż. Niektórzy krzyczą, próbując skryć się wśród nielicznych, innych połyka nawet bez cichego jęku - mówił nie odrywając wzroku od ogniska. Odblask płomienia połyskiwał na pasmach siwizny w jego rozczochranych włosach i krzaczastych wąsach.
-
Siedzący do tej pory nieruchomo pogrążony w myślach trzydziestokilkuletni mężczyzna w czarnej długiej szacie. Dopóki człowiek w kocu się nie odezwał, można by było uznać, że wśród reszty siedziała bardzo realistyczna figura woskowa - jegomość przez pewien czas nie mrugał nawet powiekami, a by dostrzec, że oddycha, trzeba było dokładniej się wpatrywać.
- Widziałeś we śnie, powiadasz - mężczyzna zmierzył go neutralnym, na wpół obecnym wzrokiem. - Powiedz, czy często dostrzegasz pewne fakty za tą pomocą? A jeżeli nie, to skąd czerpiesz pewność, iż to, co tam zobaczyłeś, istnieje naprawdę? - zmrużył oczy, zdradzając w ten sposób prawdopodobnie coś w rodzaju zaciekawienia.
-
- Och? - zdziwiony mężczyzna odwrócił wzrok w kierunku głosu. Pomimo wyraźnych pasm siwizny w kruczoczarnych włosach nie mógł mieć więcej niż trzydzieści lat. - Przepraszam. Czasem kiedy się zamyślę, zaczynam bredzić sam do siebie - powiedział z wymuszonym uśmiechem. Teraz dopiero można było zobaczyć, że jego prawy oczodół wypełnia implant. Stylizowany co prawda na oko, ale błysk czerwonej soczewki i niemrugająca powieka nie pozostawiały żadnych złudzeń co natury urządzenia. Nie minęła chwila, kiedy znowu odwrócił wzrok w kierunku płomieni, nie czekając na odpowiedź.
-
- Zapewniam cię chłopcze, Żelazny Wiatr jest tak prawdziwy jak ty czy ja, o czym każdy prędzej lub później ma okazję się przekonać -wtrącił się starzec- Nie sądzę jednak, by groziło nam to w najbliższym czasie, podobnie jak skradacze. Krąg kości zapewnia nam nietykalność, a te całe zaginięcia to zwykłe bzdury.
* * *
prowadzone jeszcze przez długie godziny rozmowy o trupach oraz starych ranach sprawiają, że mimo dość ciepłej nocy wszyscy odczuwają nieprzyjemny chłód, zaś wielu pozostaje na jawie zdecydowanie dłużej niż zwykle. W końcu jednak wszystkim -z większym lub mniejszym trudem- udaje się zasnąć.
Noc mija spokojnie, zaś rano nie brakuje w grupie zaskoczonych faktem, że obudzili się cali i zdrowi. Niewielu jest w stanie zrozumieć jak niezwykłym uczuciem jest otwarcie oczu i przekonanie się, że padające na twarz światło, które przerwało sen, nie okazuje się być w rzeczywistości błyskiem ostrza mającego zaraz uderzyć noża... Uświadomienie sobie tego faktu sprawia, że podczas porannej krzątaniny wszyscy są wobec siebie niezwykle przyjaźnie usposobieni.
Gdy jednak nadchodzi czas zwinięcia obozu, do waszych uszu dociera dobiegający z oddali tętent kopyt. Z miejsca gdzie stoicie brzmi on, jakby wielka armia stworzeń zmierzała prosto w stronę waszego zagłębienia... nikt z was nie może jednak dostrzec niczego w tym guście, nawet ulepszone oczy matki. Nie mija jednak wiele czasu gdy obwieszcza ona, że jest to w istocie tylko jedno stworzenie, scutimorf, mknące przez piasek z zawrotna prędkością od strony Fałszywego Lasu, wiozące na grzbiecie co najmniej dwójkę jeźdźców. Wiadomość ta wywołuje pomruk wśród grupy - słyszano, że scutimorfy zamieszkują Fałszywy Las wyrastający na północnym skraju Piątego Stopnia, gdzie zaciskają swe segmentowe ciała dookoła odprowadzających ciepło pni. Nikt jednak nie jeździ na tych bestiach.
-jesteś pewna co widzisz, matko? -pyta młody mężczyzna, tylko po to, by natychmiast zostać uciszonym przez pozostałych Peregrynów, wytężających swój wzrok ku północy.
Cóż czynicie?
-
Mężczyzna z cybernetycznym okiem i posiwiałymi włosami szybko starał sobie przypomnieć, czy słyszał kiedykolwiek cokolwiek o scutimorfach i ich zachowaniu.
Rolled 1d20 : 16, total 16
-
[rezerwacja, odpiszę po południu jak wrócę z pracy]
-
ok, drag się trochę pospieszył z tym rzutem, ale wykorzystamy go jako wzór do omówienia mechaniki i ustalenia jak będziemy przeprowadzać rzuty w przyszłości.
Pierwsza rzecz o której należy powiedzieć, to że wszystkie akcje jakie chcecie podjąć (poza tymi trywialnymi) są tzw. Taskami. Taskiem jest próba "przypomnienia sobie czegoś" (czy raczej wymuszenia informacji od GMa :P) o potworach, Taskiem jest przyjrzenie się postaciom (test percepcji), Taskiem jest próba przekonania lub wyciągnięcia informacji od NPCa. Podobnie działają również ataki i obrona, ale te omówimy przy okazji jakiegoś starcia.
Druga rzecz, każdy task przypisany jest do którejś z waszych Pools. Zadania wymagające siły powiązane są z Might, wymagające zręczności lub koordynacji ze Speed, zaś inteligencji lub charyzmy z Inteligence. Nasze przykładowe "przypomnienie sobie czegoś o scutimorfach" to oczywiście task związany z inteligencją. Do czego to jest potrzebne, powiem za chwilę.
Trzecia rzecz - każdy task rozwiązuje się rzutem kością k20. To, ile musicie wyrzucić, określa tzw. Task Difficulty (TD), będący niczym innym, jak poziomem trudności wyrażonym w skali od 0 do 10. Wyniki rzutu odpowiadające kolejnym stopniom trudności ilustruje poniższa tabela
(http://i.imgur.com/6cbjfJa.png)
Poziomy trudności są z góry określone przez podręcznik (np. poziom bestii) lub też definiowane przez GMa. Nasz scutimorf jest bestią poziomu 3, dlatego też drag musiał wyrzucić co najmniej 9, by zdać intelligence task na "przypomnienie sobie" czy coś o nich wie.
Co jednak w przypadku bestii i zadań na poziomie 7 lub wyższym, skoro wymagają wyrzucenia 21 i więcej, kiedy kostka ma tylko 20 oczek? Wtedy do gry wchodzą assety, skille i mechanika effortu. Idea systemu jest bowiem taka, że za odpowiednią cenę możecie sobie obniżyć trudność każdego Tasku, i to na kilka sposobów.
Pierwszym sa oczywiście posiadane przez was skille - jeśli posiadacie jakiś powiązany z daną czynnością, możecie obniżyć TD o 1 poziom. Jeśli jesteście szczególnie uzdolnieni w danym skillu (macie specialized zamiast trained) - wtedy obniżacie o 2. Dla przykładu, jeśli drag miałby skilla "fotograficzna pamięć" mógłby sobie przypomnieć, że kiedyś czytał o scutimorfach, dzięki czemu przypominanie sobie czegoś o nich idzie mu łatwiej - zadanie ma teraz poziom 2, przez co musi wyrzucić już tylko 6 oczek zamiast 9. Ponieważ jednak jest tylko "wytrenowany" w przypominaniu sobie rzeczy, ale nie osiągnął w tym specjalizacji, nie może obniżyć trudności o jeszcze jeden poziom.
Drugim sposobem są assety - są to wszelkie przedmioty lub cyphery, które posiadacie, a które mogą być przydatne w danej czynności. Jeden przedmiot obniża trudność o jeden stopień, ale jednocześnie możecie użyć tylko dwóch assetów. Przykładowo załóżmy, że drag ma nie tylko fotograficzną pamięć, ale także nosi przy sobie książkę opisującą popularne bestie - TD ponownie obniża się o 1, więc drag musi już wyrzucić tylko 3.
Trzecim i najważniejszym sposobem na obniżenie trudności jest "włożenie w czynność nieco wysiłku", czyli użycie Effortu. Pamiętacie stat pools, które definiowaliście przy tworzeniu postaci oraz jak wspominałem w "po drugie" jak taski wiążą się z konkretną statystyką? Używacie ich właśnie w tej chwili. Zużywając punkty z danej puli możecie ponownie obniżyć TD - jedynym ograniczeniem jest tylko liczba punktów w danej puli oraz "maksymalny poziom effortu (dla ułatwienia zgodnie z podręcznikiem nazywajmy go Effort Score)", który na pierwszym tierze wynosi 1. Użycie pierwszego poziomu effortu kosztuje trzy punkty z danej puli (drugiego i kolejnych już tylko dwa punkty, ale ze względu na wasz effort score ta zasada was póki co nie dotyczy). Jeśli dodatkowo posiadacie Edge w danej statystyce, koszt punktów obniża się o wysokość Edge'a. Zużyte punkty można odzyskać odpoczywając tak więc nie bójcie się ich wydawać, ale jak dokładnie przebiega ten proces omówimy przy następnej okazji. Z drugiej tylko nie wydawajcie tych punktów aż nazbyt lekką ręką, gdyż pools pełnią jednocześnie rolę waszych punktów życia. Cóż, decyzje, decyzje.
Tymczasem wróćmy do przykładu z dragiem - ponieważ BARDZO mu zależy na tym, by poznać sekrety scutimorfa, decyduje się użyć jednego poziomu effortu. Ponieważ jednak jest to Intelligence Task, zaś jego postać posiada Edge w Might, nie może go użyć by obniżyć koszt punktów - jak każdy śmiertelnik musi wydać trzy punkty, czego dokonuje na swojej karcie postaci w zakładce "play" (jeśli nie możecie w nią wejść, kliknijcie najpierw w advance character lub zagadajcie mnie na gadu, pomogę). Dzięki temu jednak trudność tasku obniża się o kolejny poziom, który obecnie wynosi 0. W związku z powyższym nie musi już wykonywać żadnego rzutu, gdyż poziom ten oznacza automatyczny sukces.
Jak więc widzicie ważne jest, by znać poziom trudności danego Tasku zanim zdecydujecie się na rzut, ponieważ inaczej nie macie pojęcia, czy warto użyć skilli, assetów czy przede wszystkim effortu. Jednym słowem, Drag sporo ryzykował rzucając kostką w ciemno w swoim poprzednim poście. Umówmy się więc tak - zanim zdecydujecie się wykonać daną czynność, zapytajcie mnie jak trudna ona będzie oraz powiedzcie jakich assetów i skilli chcielibyście użyć. Najlepiej jakbyście robili to bezpośrednio w temacie sesji - napiszcie to tylko na czerwono, tak jak ja robię to z niniejszym wtrętem. Gdy będziecie znali ryzyko oraz uzyskacie ode mnie potwierdzenie, że dany skill i asset może być wykorzystany przy danej czynności, napiszcie już normalnego posta wraz z rzutem oraz ewentualną krótką informacją na czerwono czy użyliście effortu.
Powyższa ściana tekstu może nieco przerażać, ale tak naprawdę w praktyce system jest banalny, ponieważ zasad tych używa się we wszystkim, od rozmów przez percepcję po walkę i używanie urządzeń. Jakby były jeszcze jakieś pytania, wątpliwości lub niejasności, nie bójcie się pytać tutaj lub w temacie organizacyjnym. tymczasem powróćmy do sesji, bo choć rzut draga był ciut pospieszny, to oczywiście wyszedł:
Devrim bez większego trudu przypomina sobie wszystko co wie o scutimorfach. Te wielkie, przypominające stonogi stworzenia spędzają większość swojego życia okręcając się wokół drzew lub innych cylindrycznych struktur, wysysając substancje odżywcze z wszelkich płynów oraz stworzeń, które przykleją się do ich lepkich ciał. Choć zwykle żyją w grupach, każdy scutimorf posiada własne drzewo lub walec. Są to niezwykle spokojne i pasywne stworzenia, które wolą się bronić niż atakować. Jeśli by zdjąć scutimorfa z drzewa, okazuje się, że ma on setki nóżek wielkości ludzkiego nadgarstka. Stworzenia zazwyczaj osiągają one długość czterech do pięciu metrów, ale podczas walki są w stanie podnieść najwyżej połowę ciała. Ciężko je zranić, ponieważ posiadają niezwykle gruby pancerz, zwłaszcza gdy owiną się ciasno wokół drzewa. Dotknięte lub zaatakowane, produkują śliską ciecz, która szybko staje się niezwykle lepka. Nie są jednak kompletnie bezbronne - z przodu wyrasta im para dużych żuwaczek, które scutimorf wystawia gdy czuje się zagrożony. Choć ukąszenia nie są groźniejsze niż uderzenie miecza, w połączeniu z doskonałymi możliwościami obronnymi czynią bestię dość groźnym przeciwnikiem, jeśli uda się ją komuś sprowokować. Wielu jednak zwykle tego nawet nie próbuje, gdyż ze scutimorfa nie pozyska się żadnych szczególnych składników.
Przypominając sobie w pełni ich pokojowa naturę, umiłowanie do lenistwa, temperatur i drzew tym bardziej dziwisz się jak tej dwójce udaje się na nim jeździć, gdyż nie pamiętasz byś kiedykolwiek słyszał o takim ich wykorzystaniu.
-
Devrim dobywa miecza i chowa się za najbliższą osłoną o nie-cylindrycznym kształcie.
-
- Nie wygłupiaj się, waść, jeszcze tą bestię sprowokujesz. - rzekł Aesterian widząc, jak jeden z jego towarzyszy podróży chwycił za miecz. - Dajcie mi tylko z jego panami pomówić, pewnikiem są to rozsądne chłopy.
-
Ichtios postanowił pójść za dobrą radą Aesteriana i póki co czekał na rozwój wydarzeń.
-
Stworzenie niezwykle szybko przebywa brakującą odległość do waszej kryjówki, po czym zatrzymuje się niedaleko waszego kopca. Z pewnym zaskoczeniem zauważacie, iż jego liczne odnóża zostawiają ledwie delikatne ślady na ziemi.
Wreszcie też możecie przyjrzeć się dokładnie dwójce jeźdźców. Pierwszym z nich jest młody chłopak, który wyraźnie brał niedawno udział w jakiejś walce. Jest poważnie ranny, ale nie wygląda, by obrażenia zagrażały jego jego życiu. Drugim jeźdźcem okazuje się niezwykle młoda dziewczyna, na której twarzy wyraźnie maluje się rozpacz. Żadne z nich nie nosi na sobie piętna Peregrynów, żadne też nie ma na ubraniu charakterystycznego niebieskozielonego pyłu. Gdy patrzycie na dziewczynę macie wrażenie, że umyka wam jakiś ważny szczegół, choć sami nie jesteście pewni co to jest. Z przemyśleń tych wyrywa was jednak głos chłopaka, który na widok obnażonego przez Devrima miecza z pewnym zauważalnym wysiłkiem zwraca się w waszą stronę
-Panie, błagam, pomóżcie nam!
*wink wink* oprócz "suchej" rozmowy możliwy jest w tej sytuacji test percepcji o poziomie trudności równym 2. Poziom ten dotyczy wszelkich interakcji zarówno z chłopakiem, jak i dziewczyną, chyba że wyraźnie zaznaczę inaczej *wink wink*
-
- Mości panowie! - zwrócił się Aesterian do stojących kawałek dalej kilku Peregrynów - Opatrzyć chłopa trzeba, pajęczyny z miodem zagnieść. W torbie mojej znajdziecie wszystko, ino żwawo!
Po wydaniu tych poleceń, tonem kogoś absolutnie pewnego, że nikt nie ośmieli się sprzeciwić, zmierzył dwójkę przybyłych młodych ludzi wzrokiem od stóp do głów.
- Lecz nim się za co weźmiem, powiedzcie panie lepiej coś o sobie. Nie nerwujcie się, pytam z konieczności, zbójów nie będę wszak opatrywał. I nie wierzgaj tak, waść, kostucha i tak was dzisiaj nie zabierze, a tylko więcej wam bólu przyjdzie.
Aesterian starał się zabrzmieć stanowczo, by dać do zrozumienia, że odmawianie mu może nie być najmądrzejszym posunięciem.
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
Devrim nic nie mówił, tylko stał, opierając się na wyciągniętym mieczu. Przyglądał się badawczo dziewczynie, czując, że coś mu nie pasuje w jej wyglądzie.
Rolled 1d20 : 2, total 2
(Sent, jak coś to mam indentyfikację Numener, hint-hint, nudge-nudge.)
-
[Dla porządku - dollan posiada skilla trained w gadaniu, więc obniżyła mu się trudność testu, zamiast 6 starczyło mu wyrzucenie 3; ponieważ wypadło 9, test jest oczywiście zdany. Nie da się tego powiedzieć o dragu, któremu nawet jeśli uwzględnić skilla w numenerach wypadło jedynie 2, więc test niezaliczony]
@Aesterian
-Słyszałeś co mówił, przynieś tę torbę! -zbeształa syna wyposażona w mechaniczne oczy matka, choć osobiście uważała, że sprejmięso sprawiłoby się pewnie lepiej, niż ta tajemnicza numenera nazywana przez Asetriana "miodem". Dzieciak posłuchał głosu rodzicielki i pognał w stronę zagłębienia. Tymczasem głos zabrał przybysz:
-Dziękuję panie. Nazywam się Patel, a to moja siostra Seria. Nie musisz się obawiać, nie należymy do żadnej z band skradaczy. Moje rany biorą się z tego, iż nasza wioska padła atakiem Całunów. Błagam was panie o pomoc!
@Devrim
Przypatrujesz się intensywnie dziewczynie, jednak ta nie robi nic poza siedzeniem z wyjątkowo nieszczęśliwą miną. Wydaje ci się, że już prawie wiesz co nie pasuje ci w tej scenie, ale wracając z torbą z lekarstwami młodzieniec przypadkiem potrąca cię ramieniem, co na chwilę cię dekoncentruje. Gdy wracasz do równowagi nie pamiętasz już jakiego odkrycia niemal dokonałeś.
-
[pas]
-
Aesterian chwycił za przyniesioną mu torbę, po czym wyciągnął z niej dwa pojemniki, szczelnie zamknięte przy pomocy elastycznych, gumowych pokrywek, oraz mały półmisek i niewielki kawałek metalu kształtem przypominający kolumnę. Wlał do półmiska nieco złotej cieczy, która to najwyraźniej była wspomnianym przez niego wcześniej miodem, a następnie dodał doń pajęczyny i zaczął oba składniki ubijać. Gdy po chwili zamieniły się już w jednolitą masę, podszedł do rannego mężczyzny i zaczął nakładać stworzony przez siebie specyfik na jego rany.
- Teraz starajcie się przez chwilę nie ruszać, panie Patel. To wam ranę zagoi i nim się obejrzycie nie będzie po niej śladu. Ale krwii nieco straciliście, odpocząć będziecie musieli, siły zebrać.
Gdy już skończył wcierać maść, wytarł od niechcenia dłoń w spodnie i jeszcze raz dokładnie przyjrzał się przybyszowi.
- Mówiłeś, że na waszą wioskę napadły Całuny. Nie wiecie, gdzie teraz mogą zmierzać? Czy aby nie ruszyły za wami w pościg?
-
-Dzięki Panie, ale niestety nie będę mógł sobie pozwolić na luksus odpoczynku -odparł chłopak- Wątpię, by Całuny ruszyły za nami w pościg. Mieszkańcom prawdopodobnie udało się odeprzeć atak, tak jak udało nam się w przypadku poprzednich. Opuściłem ich jednak w połowie walki, gdyż musiałem chronić moją siostrę. Dlatego właśnie potrzebuję czyjejś pomocy
-
Devrim, korzystając z faktu, że uwaga jeźdźców wydawała się być odwrócona, schował miecz i podszedł bliżej do ich rumaków. Postanowił przyjrzeć się bliżej stworzeniom, zachowując jednak bezpieczną odległość. Szukał śladów wszczepów, inhibitorów, czy innych modyfikacji, które mogłyby doprowadzić scutimorfa do tak nietypowego zachowania. (Skill: Biomechanika)
Rolled 1d20 : 13, total 13
-
- I z czymże konkretnie chciałbyś waść, żebyśmy pomogli? Mielibyśmy rozwiązać wasz problem z Całunami?
-
[dla porządku - jest tylko jeden scutimorf, oboje na nim jechali :P]
@Devrim
Powoli podchodzisz do scutimorfa i wciąż siedzącej na nim dziewczyny. Gdy jesteś w odległości niecałych dwóch metrów, robi się on lekko nerwowy objawiając to cichym szczękiem żuwaczek, co odbierasz jako sygnał, by bliżej już nie podchodzić. Dziewczyna nie zwraca jednak uwagi na jego lekkie poruszenie. Szczerze mówiąc, zdaje się nie zwracać uwagi na nic, choć troska nie opuszcza jej twarzy. Przyglądasz się scutimorfowi z bezpiecznej odległości, ale nie dostrzegasz żadnych numener lub chociażby blizn mogących świadczyć o wszczepach bądź innych modyfikacjach. Zupełnie jakby...
@Aesterian
-Źle mnie zrozumiałeś Panie. Całuny, choć zrobiły się ostatnio nadzwyczaj agresywne, nie są mi straszne. Chodzi o bezpieczeństwo mojej siostry. Błagam was Panie, poczas gdy ja wrócę bronić naszej wioski, wy odprowadźcie ją bezpiecznie do Basenu Cejlon..
-Nie! -po raz pierwszy odezwała się dziewczyna, zaś scutimorf poruszył się niespokojnie- weź.. weź ich do pomocy.. ja sama... do Basenu.. razem ocalicie wioskę..
@Devrim
..nagłe wierzgnięcie scutimorfa uświadamia ci w czym rzecz, a co wcześniej nie dawało ci spokoju - to dziewczyna w jakiś sposób zaklina scutimorfa! Ponieważ wszyscy byli jednak skupieni na rozmowie Patela z Aesterianem, nie wydaje się, by zauważył to ktoś poza tobą.
@Aesterian
-Nie wygłupiaj się! -odpowiedział siostrze Patel- W tym stanie nie puszczę cię nigdzie samej! W Basenie na pewno ci pomogą, ale potrzebujesz ochrony!
Drag otrzymuje 1 XP za swoje odkrycie - ja zapisałem je u siebie na karcie, ty też to zrób.
Tymczasem przydałoby się słowo komentarza czym są i jak wydaje się XPki. Odpowiedź na pierwsze pytanie jest banalna, bowiem są to punkty doświadczenia. W numenerze otrzymuje się je w pierwszej kolejności za odkrycia, poradzenie sobie z intruzją (to przy innej okazji), czy rozwiązywanie większych zadań. XPków nie otrzymuje się za zabijanie pojedynczych potworów, by przeciwdziałać grindowi (wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy zabicie bestii było elementem zadania, ale nagroda jest wtedy "za rozwiązanie problemu", nie za wybicie ich jako takie; jeśli pozbylibyscie się bestii inaczej, np przemawiając im do rozsądku, dostalibyście tyle samo XP).
Podobnie jak cyphery, XPy są po to, by je wydawać, nie zbierać. W związku z powyższym, jednocześnie nie można mieć ich więcej, niż 10. XPki można wydawać zarówno na krótko-, jak i średnio-, długofalowe oraz permanentne korzyści.
Korzyści krótkofalowe kosztują 1 XP. Należą do nich odmówienie intruzji oraz możliwość ponownego rzutu kością. W tym drugim wypadku możemy przerzucać tak długo jak starczy nam na to XPków, ale nie jest to najmądrzejsze wyjście. W przypadku ponownego rzutu wybieramy wynik, który bardziej nam odpowiada.
Korzyści średniofalowe kosztują 2 XP. W tym wypadku możemy do nich zaliczyć półskille i stworzenie półartefaktu. Te pierwsze są podobne do zwykłych umiejętności, ale mają ograniczony zasięg działania - dla przykładu, próbując otworzyć zamek w Cytadeli możemu zunać, że jest on bardzo podobny do zamków jakie rozbrajaliśmy w dzieciństwie, dzięki czemu wszystkie zamki w tej lokacji mają obniżoną trudność przy próbie manipulacji nimi; zamki w innych lokacjach pozostaną jednak dla nas jednakowo trudne. Podobnie ma się sprawa z półartefaktami - biorąc dwie numenery i wydając 2 XP możemy stworzyć z nich artefakt który będzie działał kilka godzin, ale po tym czasie stanie się bezużyteczny (np łącząc szklany hełm ze specjalnym filtrem stworzyć urzadzenie do oddychania pod wodą, jednak tylko przez godzinę, gdyż filtr szybko się zużywa).
Korzyści długofalowe kosztują 3XP i są podobne do średniofalowych, ale mają szerszy zasięg i dłuższy czas działania, najczęsciej do końca danego scenariusza. Należą do nich: trwający do końca sesji bonus +1 do wyniku rzutów w jednym rodzaju czynności (np. perswazji czy tworzeniu przedmiotów); zdobycie kontaktu z jakimś NPCem, który może pomóc drużynie (zapewnia informacje, ekwipunek czy schronienie); dom zapewniający bezpieczne schronienie (drużyna może się na niego złożyć swoimi XPkami); tytuł lub praca, zapewniające dodatkowe opcje w rozmowie (np. bycie detektywem zapewnia kontakty w policji) lub po prostu okresowe honorarium; pieniądze - gracz dostaje spadek, dar lub cokolwiek w tym guście, najczęsciej wysokości 500 błysków lub ekwiwalencie tej kwoty w sprzęcie.
Najciekawsze są jednak korzyści permanentne, kosztujące 4XP. Ich efekt jest stały i nigdy nie mija, nawet w następnej sesji (o ile użyje się tej samej postaci ofc). Należą do nich:
zwiększenie stat pols - otrzymujecie 4 punkty do wydania na zwiększenie statystyk (dowolne kombinacje)
zwiększenie edge - zwiększacie swój edge w dowolnie wybranej statystyce, co z kolei zmniejsza ilość punktów które musicie wydać
zwiększenie limitu effortu - możecie użyć więcej effortu (przy czym pamiętajcie, że pierwszy poziom effortu kosztuje 3 pkt z danej statystyki, zaś kolejne już tylko 2)
skille - możecie nauczyć się nowego dowolnie wybranego skilla, lub też awansować w już posiadanym z trained na specialised (większa redukcja trudności)
inne - do wyboru są tutaj zmniejszenie kary za używanie pancerza (w naszym przypadku tylko kary do uników), zwiększenie bonusu do odzyskiwanych stat pools przy odpoczynku lub nowy styl walki/ezoteria/trik dla waszej klasy, byście nie musieli czekać z wyborem do następnego tieru.
Korzyści permanentne są o tyle ważne, że tylko za ich pomocą można awansować na wyższy tier. Jeśli wykupicie cztery z nich, awans otrzymujecie automatycznie, co odblokowuje wam nowe skille oraz zdolności wynikające z focusu. Zasada jest tylko jedna - na danym tierze dany bonus permanentny można wykupić tylko raz. Oznacza to, że będąc na pierwszym tierze nie możecie wziąc dwa razy zwiększenia stat pools, musicie wybrac inny bonus. Zwiększenie stat pools będziecie mogli wybrać ponownie dopiero, gdy awansujecie na drugi tier.
Ponieważ to taka sesja wprowadzająca, postaram się w miarę często dawac dużo XPków bysmy mogli przetestowac jak najwięcej elementów mechaniki, mimo że jest to nieco wbrew duchowi podręcznika.
-
Aesterian zamyślił się. Całuny faktycznie, były niebezpieczne, ale nie miały w zwyczaju atakować ludzkich osad. Musiało się za tym kryć coś więcej. Może jakaś wyższa siła? Nie mógł przepuścić takiej szansy, by odkryć nową tajemnicę. Z drugiej jednak strony, puścić tą dziewczynę samą przez pustynię...
- Niechaj będzie. Zaprowadzę twą siostrę w bezpieczne miejsce, a potem wrócę do waszej wioski. Chyba przyda się wam dodatkowa para rąk w boju.
-
-a jeśli.. jeśli wszyscy zginą? Jestem.. jestem już dorosła. Panie.. -skierowała swoje pełne rozpaczy spojrzenie na Aesteriana- mój brat jest odważny.. -jej twarz wykrzywił grymas bólu, ale po chwili wydaje się nieco spokojniejsza, gdyż kontynuuje- jest odważny, ale w tym stanie i tak nikomu nie pomoże. Błagam.. wioska... -siły ponownie zdają się ją opuszczać, gdyż wygląda, jakby miała upaść ze scutimorfa, na co ten poruszył się gniewnie
-
- Słusznie prawisz, waćpanna... - Aesterian podrapał się po szyi, po czym spojrzał na Patela. Chłopak po odniesieniu takich ran powinien odpoczywać. Nawet, gdyby miał teraz siłę unieść miecz, to silniejsze klepnięcie w plecy by mu go wytrąciło z dłoni. - Nie porywaj się, waść, z igłą na Słońce. Zginąłbyś pewnikiem i co, twoja siostra by została na łasce losu? Powiem waści, jak zrobimy. My możemy pójść do wioski, a wy dalej pojedziecie do Basenu. A z tą bestią, wielką jak stodoła, chyba nie musicie się niczego po drodze obawiać.
-
- Ciekawe. Cie-ka-we... - mamrotał Devrim odwracając się od scutimorfa. Przez chwilę jakby się wahał, a potem stanął twarzą w twarz z Patelem, zdecydowanie bliżej niż normy społeczne i koncepcja przestrzeni osobistej nakazują. - Powiedz mi chłopcze, czy wasza wioska jest w posiadaniu jakichś wyjątkowych Numener, które mogłyby zainteresować badacza takiego jak ja?
-
Patel nie wydaje się być jeszcze do końca przekonany co do tego pomysłu*, zaś podejście Devrima niespecjalnie go zachęca. Niemniej jednak chłopak po chwili odpowiada spokojnie samozwańczemu badaczowi - sami jednak nie wiecie kogo i do czego chce przekonać.
- Nie wiem panie ile wiecie o Fałszywym Lesie, ale on sam w sobie jest wyjątkową numenerą. Jeśli jednak zależy ci na czymś bardziej wymiernym, choć nie posiadamy własnego kapłana eonów, starszy naszej wioski również powinien być w posiadaniu czegoś interesującego
*task 2 lvlu jakby komuś zalezało na szybkim rozwiązaniu
-
Ichtios nie reagował przez większość czasu. Dopadł go jeden z tych melancholijnych nastrojów. Nie chciał z nikim gadać. Chciał siedzieć gdzieś daleko i rozmyślać. Pisać. Słuchał, co prawda, wszystko co najmniej jednym uchem, aczkolwiek te sprawy wydały mu się odległe.
- Chłopcze - rzekł wreszcie od niechcenia do Patela. - Czy naprawdę nie uważasz, że już prędzej przeszkodzisz swoim, niż im jakkolwiek pomożesz, a twój nieszczęśliwy i pewny zgon postawi krzyżyk także na siostrze...? Zabieraj się stąd czym prędzej, póki masz szansę - wyostrzył słuch, gdy usłyszał pytanie o Numenerę, które zadał jego towarzysz od snów.
[wybaczcie rzadkie odpisywanie, ale magisterka mnie złapała za ryj kilka dni wcześniej niż się spodziewałem. Postaram się nieco zintensyfikować pisanie, chociaż na tyle, by nie blokować]
-
- Lepiej go waść posłuchaj, bo mądrze prawi. - poparł Ichtiosa Aesterian. - Wiem, żeście odważni, lecz między odwagą a głupotą jest bardzo cienka linia.
-
-Może i racja - odpowiada niechętnie chłopak- Niestety jednak dalszą część drogi będziemy musieli przebyć na piechotę. Jak zapewne sami panowie zauważyliście, scutimorf wzbudza niezdrową sensację.
Niemal w tym samym momencie Asterian dostrzega kątem oka, jak twarz milczącej dziewczyny ponownie wykrzywia grymas, po czym chwieje się jakby miała zaraz zemdleć i upaść..
powiedzmy, że dla uproszczenia mechaniki - cokolwiek spróbujesz/cie zrobić jest taskiem o trudności 2, więc trzeba wyrzucić co najmniej 6 oczek (chyba, że macie przydatnego skilla lub użyjecie effortu - z której puli, zależy od rodzaju czynności, np. złapanie jej to might lub ew. speed, bo wymaga szybkości)
-
Aesterian zerwał się z miejsca i popędził co tchu w kierunku dziewczyny. Miał zamiar złapać ją zanim spadnie ze scutimorfa, miał też nadzieję, że bestia nie wpadnie w szał na widok biegnącego w jej stronę człowieka.
Rolled 1d20 : 19, total 19
-
Devrim uskoczył z drogi pędzącemu Aesterianowi, niezbyt przejmując się losem dziewczyny.
(http://forum.rpg-center.pl/Themes/ds-natural_20a/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d20 : 13, total 13
A kiedy mu się to udało, strzepnął niewidzialny pyłek ze swojego szarego kaftana i odchrząknął. - Możecie na mnie liczyć w ratowaniu wioski. Może na to nie wygląda, ale potrafię się przydać w walce.
-
ok, jedna rzecz o której nie wspomniałem - wyrzucenie 19 lub 20 oznacza krytyczny sukces z dodatkowym (pozytywnym) efektem
Aesterian wykazuje się refleksem, o który nikt nie podejrzewałby nano - zręcznie omija Devarina, a następnie dopada do dziewczyny. Dzięki jego interwencji bez problemu utrzymuje się ona na grzbiecie stworzenia. Gdy jednak dotyka jej ramienia, dzieje się coś dziwnego..
Intruzja GM: Aesterian - Słyszysz jakby jakiś gardłowy i jednocześnie liryczny dźwięk, ale dopiero po chwili zdajesz sobie sprawę, że słyszysz go tylko w swojej głowie. Masz wrażenie, że ma to związek z twoimi wyjątkowymi zdolnościami mentalnymi.
słowo wyjaśnienia - Intruzja GMa to kolejny z elementów mechaniki numenery. W skrócie, są to dodatkowe komplikacje pojawiające się podczas wykonywanych przez was czynności lub (najczęsciej walki). Na intruzję można się zgodzić lub nie. Jeśli gracz się zgodzi i uda się mu rozwiązać problem mimo intruzji, otrzymuje 2 XP. Jeśli się nie zgodzi na dodatkowe komplikacje, musi oddać 1 XP. Dla przykładu, podczas walki z potworem pierzecie go równo zaklęciami ognia na które jest wrażliwy. GM może w tym momencie ogłosić intruzję, że zaczyna on nagle mutować, stając się niewrażliwym na ogień, za to zyskując nową, nieznaną wam podatność na żywioł. Jeśli się zgodzicie, musicie oddać XP, ale możecie go dalej jechać bezkarnie (dam uzasadnienei, że szczególnie mocny cios rozproszył go i przerwał mutowanie). Jeśli się zgodzicie, musicie znaleźć nową taktykę, ale też nagroda będzie większa.
Obecnie tylko Drag dysponuje XPkiem którego mógłby oddać, toteż Dollana postawiłem przed faktem dokonanym ;p Pytania jak zwykle tutaj kolorem czerwonym lub w temacie organizacyjnym
-
Nano zamknął oczy. Dźwięk, który słyszał najwyraźniej tylko on, przyprawiał go o dreszcze. Zacisnął zęby, a po czole zaczęły mu spływać krople potu. Starał się skoncentrować, by zagłuszyć tajemnicze odgłosy. Nie wiedział, co je wywołało, ale był przekonany, że powinien się ich jak najszybciej pozbyć ze swojej głowy. Po co ryzykować nawiązanie jakiegoś kontaktu telepatycznego, który mógłby rozsadzić mu głowę?
Rolled 1d20 : 13, total 13
-
@Aesterian
Dźwięk niknie niemal tak samo szybko, jak się pojawił - sam nie jesteś pewien, czy dzięki twoim wysiłkom, czy też ucichł sam z siebie. Czujesz jednak, że kontakt ten nie urwał się całkowicie, lecz pozostaje uśpiony.
@wszyscy
-dzięki wam panie za pomoc -mówi Patel- Sami widzicie, że bestia nie jest zbyt bezpieczna. Myślę, że najlepiej będzie, jeśli zostawimy ją od razu.
Chłopak podchodzi ostrożnie do dziewczyny i jej wierzchowca, a następnie pomaga jej zejść. Gdy jest już na ziemi, Patel odciąga ją szybko na bezpieczną odległość. Scutimorf patrzy w ich stronę, szczękając groźnie żuwaczkami. Bestia szybko jednak odwraca się, po czym pełnym pędem rusza w stronę, z której niedawno przybyła.
-jeśli chcecie pomóc naszej wiosce, powinniście ruszyć w tę samą stronę co on. Fałszywy Las znajduje się niecałe 30 mil stąd i wbrew temu co można by sądzic po nazwie nie jest zbyt rozległy, bez problemu przed wieczorem do niej traficie. My chyba również powinniśmy już ruszać, jeśli chcemy dotrzeć możliwie szybko do Basenu Cylion. Jeszcze raz dziękujemy wam z całego serca za okazaną pomoc
[chwila na oddech i interakcję między wami, bo chyba nawet się sobie nie przedstawiliście :P Jeśli jednak mam pchać akcję dalej, dajcie znać tutaj lub w komentarzach]
-
Cała wasza trójka patrzy po sobie, po czym w milczeniu zbiera swoje rzeczy i wyrusza w stronę, w którą udał się niedawno scutimorf. Choć droga zabiera niemal cały dzień,nie zamieniacie między sobą wielu słów. Jest już późne popołudnie, gdy w oddali dostrzegacie coś, co przypomina olbrzymią, starannie pielęgnowaną szkółkę leśną - wszystkie bowiem drzewa mają identyczną wysokość oraz średnicę. Nie ma wątpliwości, że oto dotarliście na skraj Fałszywego Lasu.
-
Devrim wytężył wzrok, starając się dostrzec coś godnego uwagi w gasnącym świetle dnia. Szczególną uwagę zwrócił na drzewa w oddali.
Rolled 1d20 : 8, total 8
-
mogłeś poczekać aż dam lvl tasku, ale w/e :P
@Devrim
Z odległości w której się znajdujecie nie widać jeszcze wszystkiego zbyt dobrze, ale jeden szczegół przykuwa twoją uwagę - są wręcz nienaturalnie jednakowe oraz... unoszą się nieco nad ziemią
@Aesterian
w miarę jak zbliżasz się do lasu czujesz narastający niepokuj oraz ściskanie w żoładku, jakby owa dziwna obecność znowu chciała nawiązać kontakt. Po chwili jednak wszystkie objawy ustępują
-
- Panowie, nie chciałbym wyciągać zbyt pochopnych wniosków, ale chyba mamy przed sobą jakąś numenerę, rozmiar plus-minus dwa akry - stwierdził sarkastycznie Devrim.
-
Aesterian nerwowo przełknął ślinę. Walka z Całunami to jedno, ale jak można się bronić przed czymś, czego się nie widzi i nie rozumie? Szybko jednak przez jego głowę przemknęła bardziej pozytywna myśl. Jeśli faktycznie coś tam było - coś, co mogło podejmować próby kontaktu, z pewnością byłoby fascynującym obiektem badań. Ile mógłby się dowiedzieć, jaką mógłby zdobyć potęgę... oczywiście, nie dla swojej korzyści, tylko dla dobra ogółu. Oczywiście. No, zawsze pozostawała opcja, że to jakaś niespotkana do tej pory anomalia, przypadkiem znajdująca się w pobliżu oddziałuje na jego młody jeszcze przecież umysł. Wtedy, Aesteriana prawdopodobnie czekała prędzej czy później dość bolesna śmierć w wyniku otrzymania zbyt potężnego impulsu energii psychicznej. Lepiej było o tym nie myśleć, jeszcze by człowiek popadł w depresję. Z zadumy wyrwał go Devrim.
- Hm, co? - nie zrozumiał w pierwszej chwili nano. - Ach, tak, masz waść rację. Niechybnie.
Aesterian otrząsnął się z zamyślenia i doszedł do wniosku, że póki co powinien się skupić na ratowaniu tej całej wioski. O potędze zdolnej naprawić cały świat można pogadać później.
-
W miarę jak zbliżacie się do celu uświadamiacie sobie, iż nazwa Fałszywy Las jest bardziej niż odpowiednia - to, co z odległości wydawało wam się drzewami, okazuje się być wznoszącymi się pół metra nad ziemią brązowoszarymi walcami z syntu, wysokimi na jakieś sześć metrów. Każdy z nich pokryty jest czymś, co przypomina wam zieloną sieć o drobniutkich oczkach, ewidentnie sprawiającą wrażenie żywej. U podstawy każdego z nich dostrzegacie również zawiniętego wokół scutimorfa, którego brązowy pancerz do złudzenia przypominał z daleka zwykły pień. Według waszej oceny bok całego kompleksu ciągnie się na jakieś dziesięć kilometrów i prawdopodobnie również tyle liczy sobie jego głębia.
-
Aesterian przyglądał się uważnie wszystkim elementom tego nietypowego miejsca. Z jednej strony był zafascynowany - nie uważał się za człowieka o ograniczonych horyzontach myślowych, ale gdyby był stwórcą to zapytany o swój program kreacji wszechświata zaproponowałby coś bardziej banalnego, jak normalne drzewa. Z strony jednak, był zniesmaczony. Właśnie to najbardziej irytowało go w całej konstrukcji tego świata - że tutaj właściwie nic nie mogło być po prostu zwyczajne. Zwykły las stał się najwyraźniej taką rzadkością, że aż przestał być zwykły. Zastanawiał się czasami, jak to było setki tysięcy lat temu, kiedy nie wszystko miało nadnaturalne zdolności. Ktoś mógłby powiedzieć, że taki stan rzeczy wprowadza zdrową dawkę urozmaicenia. Oczywiście, możnaby było się z tą tezą zgodzić, gdyby nie fakt, że te urozmaicenia często przy bliższym poznaniu wykazywały wielce nieeleganckie zachowanie względem ludzi. Inaczej rzecz ujmując, lubiły doprowadzać śmiertelników do całkiem brutalnych i często powolnych zgonów. A to już nie było zdrowe. I właśnie dlatego postęp cywilizacyjny nigdy nie wyszedł poza pewne określone ramy, w których to liczba niezrozumiałych anomalii, zabójczych bestii i band stukniętych rzezimieszków mieściła się w granicach powszechnie dopuszczanej normy. To, że Aesterian wychował się na wsi wcale nie oznaczało, że nie rozumiał, jakie zasady rządzą światem. Cywilizacja musiała iść do przodu, bo stagnacja oznacza regres. A jak iść do przodu w takich warunkach? W świecie, którego lwia część jego mieszkańców nawet nie jest w stanie pojąć?
Młody Nano już rozpędzał się, by kontynuować w myślach swój wywód, jednak coś go powstrzymało. To dziwne uczucie, które dopadało go zawsze, gdy zaczynał snuć zbyt rozwlekłe dywagacje. Ta myśl, znikająca z umysłu równie szybko, jak się w nim pojawiła. Myśl dająca do zrozumienia, że zbyt długie rozmyślania mogłyby zniechęcić potencjalnego czytelnika. Nie precyzowała co prawda, kto do cholery miały czytać jego myśli i słowa, ale zawsze wolał jednak dmuchać na zimne. Na wypadek, gdyby faktycznie ktoś teraz mógł sobie przeczytać jego myśli. Po co kusić los?
- Nie marudźmy zbyt długo, panowie kamraci. Im szybciej rozwiążemy problem tych nieszczęśników, tym lepiej.
-
Chciałbym wzrokowo ocenić czy Numenera jest aktywna (poza oczywistą lewitacją) i jaką może spełniać funkcję. Jaki to będzie poziom trudności?
-
podejrzewam, że pełne zrozumienie zasady działania to coś koło 10, ale takim bazowym oględzinom wystarczy 2 poziom :P
-
A czy podstawowe oględziny wystarczą, żeby ocenić chociaż naturę urządzenia? Np. czy to urządzenie bazujące na elektryczności, mechanice, bioinżynierii, jakiejś zupełnie obcej technologii itd? (Jeśli nie, to jaki to były rzut?)
-
parę tego typu informacji jest możliwych do uzyskania, ale może to wymagać np próby wdrapania się na walec lub wejścia pod niego. Dla uproszczenia jednak mozemy przyjąć tę samą trudność 2 (czyli wynik 6 lub więcej) dla wszystkich propozycji jego zbadania
-
Devrim nie dał po sobie znać czy Aesteriana w ogóle do niego dotarły. Mamrocząc niezrozumiale pod nosem dreptał na krawędzi "lasu", studiując wzrokiem syntowe filary i starając się ocenić, czy wciąż działają oraz jaka może być ich ogólna natura. (skill: znajomość numener)
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
@Devrim
Choć powiadają, że ">na oko< to jeden umarł", tobie jednak udaje się wyłapać parę szczegółów. Przede wszystkim stwierdzasz, że filary muszą oferować jakieś substancje odżywcze, jeśli scutimorfy się wokół nich okręcają (względnie stanowią dla nich idealne środowisko "naturalne"). Napędzająca je energia musi również wciąż funkcjonowac, skoro jest w stanie utrzymać filar wraz z bestią, jednak nie jesteś w stanie ocenić czy jest to antygrawitacja czy inna, podobna metoda. Raczej na pewno nie jest to jednak elektryczność, gdyż nie dostrzegasz żadnych wyładowań ani zjawisk magnetycznych. Udaje ci się również dostrzec, że syntowe filary zdają się być puste w środku.
-
Devrim westchnął. Na pierwszy rzut oka filary nie sprawiały wrażenia szczególnie interesujących pod kątem jego poszukiwań. Nie zamierzał jednak porzucać nadziei zbyt szybko. Być może mieszkańcy wioski dysponowali jakimiś użytecznymi informacjami lub artefaktami. Podniesiony na duchu tą myślą bez słowa udał się w kierunku w którym miała znajdować się osada.
-
Od dobrych kilkunastu minut zagłębiacie się w las. Krajobraz nie zmienił się tutaj szczególnie, jedynie scutimorfów jest jakby mniej, gdyż widać je już tylko na niektórych drzewach. Długie rzędy pokrytych zieloną siatką syntowych kolumn ciągną się w nieskończoność, niczym zmurszałe nagrobki na zapomnianym cmentarzu... Jak się nad tym zastanowić, porównanie to było nadzwyczaj trafne, bowiem w istocie był to zmurszały cmentarz dawno zapomnianej cywilizacji, której osiągnięcia bezpowrotnie przeminęły, uświadamiając wszystkim zwiedzającym jak bezsilni są wobec uciekającego czasu.
Z monotonii marszu i własnych przemyśleń wyrwało was dopiero niecodzienne zjawisko, które ujrzeliście przed sobą. Oto przed wami znalazł się bowiem samotny scutimorf, co być może nie byłoby w tym miejscu takie niezwykłe, gdyby nie fakt, że w przeciwieństwie do reszty nie jest on owinięty wokół jednej z kolumn, ale krąży nerwowo wokół niej, jakby próbował ugryźć się we własny odwłok, szczękając przy tym groźnie żuwaczkami
-
- A ten co, szaleju się najadł? - mruknął Aesterian pod nosem. Postanowił podejść nieco bliżej scutimorfa, by zbadać, co mogło go tak zdenerwować. Miał nadzieję, że przy okazji bestia nie rzuci się na niego gdy tylko naruszy niepisaną strefę jej komfortu osobistego.
Rolled 1d20 : 5, total 5
-
Swojego rodzaju chorobą zawodową Ichtiosa było to, że w niemal każdej anomalii dopatrywał się iluzji. Nieraz dziwnie wyglądający ludzie czy przedmioty uznawał z początku za wytwory czyjejś magii bądź własnej wyobraźni - przez ten drugi przypadek nierzadko był niesłusznie uznawany za solipsystę. W tym przypadku także postanowił sprawdzić, czy to niezwykłe zjawisko nie jest jakimś rodzajem iluzji.
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
akurat w przypadku scutimorfa nie jest to aż taki problem, bo już wcześniej podawałem jego lvl, ale na przyszłośc najpierw pytajcie o trudnośc a dopiero potem rzucajcie, bo inaczej ciężko wprowadzić do gry effort, który za chwilę będzie kluczowy byście w ogóle dożyli wizyty w wiosce :X
@Ichtios
Bestia jest jak najbardziej prawdziwa.
@Aesterian
Ledwo zrobiłeś krok do przodu, bestia cię spostrzegła. Ku waszemu zdumienia Scutimorf rozpędza się do ataku..
ok, czas powiedzieć parę słów o walce:
Po pierwsze, walka dzieli się na tury. Jedna tura to mniej więcej kilka sekund, dlatego też jedna tura=jedna akcja. Akcją jest zaatakowanie, akcją jest podbiegnięcie do oddalonego przeciwnika, akcją jest rzucenie mikstury koledze z drużyny, akcją jest poświęcenie swojej tury na przygotowanie się do obrony i tak dalej.
Po drugie, w walce obowiązuje coś takiego jak podział na trzy kategorie odległości od przeciwnika/ów:
1) odległośc bezpośrednia - przeciwnik znajduje się w odległości do 3 metrów. Znajduje się on wtedy w zasięgu każdej broni białej, można też wtedy do niego podbiec i zaatakowac w jednej turze
2) bliska odległość - przeciwnik znajduje się między 3 a 15 metrów od was. Samo dobiegnięcie do niego by zaatakowac go bronią białą taką jak miecz liczy się jako akcja. Niektóre jednak z broni oraz wiele ezoterii działa "normalnie" w zasięgu bliskiej odległości, tj nie trzeba poświęcać akcji na dobiegnięcie, tylko można atakowac od razu.
3) duża odległość - od 15 do 30 metrów. Na tym dystansie można atakowac tylko specjalnymi broniami dystanowymi, jak np łuki. Dystant taki można pokonać w dwie tury bez rzucania kostką, lub też zaryzykowac i rzucić sie biegiem przed siebie (trudnośc sprintu okresla GM, w zależności od podłoża i tak dalej). Porażka oznacza np potknięcie się i przewrócenie.
Po trzecie, wszystkie rzuty wykonuje cie wy. Jeśli atakujecie, rzucacie po to by dowiedzieć się czy trafiliście, zaś jeśli potwór atakuje was, rzucacie by dowiedzieć się, czy udało wam się obronić przed jego atakiem. Poziom potwora determinuje trudnośc testu - scutimorf to potwór poziomu 2, więc zgodnie z tabelką tasków musicie wyrzucić co najmniej 6 by trafić. Podobnie jak w przypadku innych tasków, tak i przy rzutach w walce można używać skilli, assetów (np. tarcza obniża rzuty na obronę o 1) oraz effortu (dlatego nie moge rzucać za potwora - to wy musicie wpierw zdecydować, czy "wkladacie wysiłek" w unik).
Po czwarte, w przypadku walki występują dodatkowe wyniki specjalne przy wyjątkowo dobrych i wyjątowo słabych rzutach:
1 - "darmowa intruzja" od GMa. Nie dostaje się za nią żadnych XP, nie można jej też odmówić.
17 - bonus do obrażeń, atak zadaje +1 dmg
18 - większy bonus do obrażeń, atak zadaje +2 dmg
19 - większy bonus do obrażeń oraz pomniejszy efekt dodatkowy, np. wasz atak wytrąca przeciwnika z rytmu i w następnej turze wszystkie ataki w jegostronę mają obniżoną trudność o 1
20 - większy bonus do obrażeń oraz większy efekt dodatkowy, np. udaje wam się znokautować przeciwnika
Po piąte, bronie oraz inne ataki mają z góry przypisane obrażenia. małe bronie zawsze zadają 2 dmg (za to mają obniżoną trudnośc ataku o 1), średnie 4 dmg, duże zaś 6 dmg (ale wymagają za to dwóch rąk). Jeśli cel ma pancerz, należy odjąć jego wysokość od dmg zadawanego przez broń. Niektóre ataki, takie jak ezoterie nano, mogą jednak całkowicie ignorować pancerz.
Po szóste każdy rodzaj broni opiera się na innej statystyce, co ma znaczenie jeśli chcecie użyć effortu. Ataki bronią białą można wykonywac zużywając pulę Might lub Speed, ataki dystansowe tylko za pomocą Speed, zaś ezoterie najczęsciej zużywają pulę Intelect. Zwykłe ataki bronią najczęsciej są darmowe (chyba, że używacie jakiejś specjalnej zdolności), ataki ezoterią mają podany koszt w waszych kartach postaci. Edge działa tak jak zwykle, więc jesli dollan posiadający 1 pkt edge w intelekcie chce zaatakować potwora mind blastem kosztującym 1 punkt Int, to może zaatakowac go za darmo (wadą jest tylko to, że nie bedzie mógł użyć tego punktu edge by zmniejszyć koszt effortu).
Uniki, jeśli chcecie użyć effortu by zmniejszyć szansę na oberwanie, zawsze opierają się o pulę Speed. Jeśli więc piszę, że potwór dobiegł do Dollana i go atakuje, to dollan pisze jak zamierza uniknąc ataku, informuje nas na czerwono czy użył effortu oraz rzuca kostką.
Po siódme, effort można wykorzystywać podczas walki na więcej sposobów niż przy zwykłych taskach. Możecie używać go "normalnie", by obniżyć poziom trudności ataku lub uniku, ale też możecie użyć go by zwiększyć zadawane obrażenia. W tym drugim przypadku, jeden użyty poziom effortu zwiększa obrażenia o 3 punkty. Edge, jak już wspomniałem przed chwilą, działa normalnie.
Po ósme, potwór ma ustaloną z góry liczbę HP i wszelkie wasze ataki zabierają mu punkty z tej jednej puli. Jeśli to wy oberwiecie, sprawa jest bardziej skomplikowana - w zależności od rodzaju ataku, możecie tracić punkty albo z puli Might (wszelkie ataki fizyczne), albo z puli speed (wszelkie trucizny i tym podobne) lub Inteligence (wszelkie ataki mentalne). Jeśli któraś z spadnie do zera, jesteście traktowani jak ranni - dalej możecie biegać i walczyć, ale wszystkie taski są dla was trudniejsze o 1, a w dodatku nie możecie używać effortu do czynności związanych z "wyzerowaną" pulą. Jeśli dalej będziecie obrywać, ataki odciągane są z kolejnej puli. Jeśli i ona spadnie do zera, jesteście ciężko ranni i możecie się tylko czołgać. Jeśli jednak dalej będziecie obrywać i stracicie szystkie punkty również w ostatniej puli.. cóż, jesteście martwi.
Zazwyczaj obrażenia odciąga się najpierw z puli might, następnie ze speed, a na końcu z int (głownie dlatego, że większośc potworów używa normalnych "siłowych" ataków).
Uff, to chyba tyle. Scutimorf jest w średnim dystansie od was, tzn. musi poświęcić następną turę bydo was dotrzeć, za to niektórzy z was mogą go już dosięgnąć swoimi atakami. Pamiętajcie by na bieżąco odciągać punkty z odpowiednich pul na swoich kartach postaci. Pytania jak zwykle tutaj lub w organizacyjnym
-
Devrim powoli dobył pałasza, nie wykonując żadnych gwałtownych ruchów. Stał w dziwnej, jakby lekceważącej postawie, a broń trzymał w lewej ręce, pomimo, że jego towarzysze byli niemalże pewni, że dotychczas wydawał się praworęczny.
-
Ichtios przygotował się w razie czego do rzucania swoimi pociskami. Wysunął lewą nogę do przodu i w konsekwencji opierając się na prawej, by mieć pozycję do natychmiastowego ataku.
-
właśnie, zapomniałbym - Scutimorf ma 3 lvl, więc potrzeba wyrzucić co najmniej 9, by go trafić. Zeby było jeszcze zabawniej, ma Armor równy 6, więc chyba żaden z was nie ma takiej broni która byłaby go w stanie zranić bez używania effortu :P W zamian za to jak już go traficie ma tylko 12 HP oraz pokonuje w jednej turze najwyżej bliskie odległości
-
Łokiej, niech się coś zadzieje - używam efforta, coby zwiększyć dmg
Aesterian dość szybko otrząsnął się z szoku, jakiego dożył po niezbyt udanej prezentacji swojej zdolności podkradania się. Gdy scutimorf zaczął szarżę, młody Nano zmrużył oczy i skoncentrował się na nadciągającym przeciwniku. Po chwili wyciągnął przed siebie prawą dłoń i wykonał pchnięcie ramieniem, jak gdyby chciał uderzyć powietrze przed nim. Zamiast tego jednak, chciał użyć mocy swego umysłu, by odrzucić bestię do tyłu.
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
Push nie zadaje dmg Dollan :P nie będę ci więc odciągał effortu, zwłaszcza jak i tak zdałeś test
Scutimorf szarżuje prosto na młodego nano. Nagle jednak przestaje, gdyż zderza się z niewidzialną ścianą jego ataku - gdyby był mniejszy, siła uderzenia zapewne odrzuciłaby go do tyłu. Oszołomiony potwór klekocze groźnie żuwaczkami i zmienia cel - tym razem szarżuje na Devarina..
-
Devrim spróbował uskoczyć z drogi szarżującego cielska i...
Rolled 1d20 : 11, total 11
-
Odpowiedział potężnym pchnięciem, celując w miejsce gdzie korpus bestii łączył się z głową.
Umiejętność thrust (+1 dmg, koszt 1 might, ale mam edge) a do tego używam effortu żeby podbić obrażenia, więc jeśli trafię to zadaje 8 obrażeń, a sam tracę 3 might.
(http://forum.rpg-center.pl/Themes/ds-natural_20a/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d20 : 20, total 20
EDIT: Efekt dodatkowy - Devrim starał się przy tym przybić scutimorfa do jednego z pobliskich filarów.
-
No dobra, my bad :P To w takim razie, znowu używam effortu (tego, co mi się został z pusha), żeby zwiększyć dmg, rzucam Onslaughta na umysł scutimorfa
Aesterian uśmiechnął się pod nosem. Teraz, kiedy nie był już głównym celem potwora, mógł się skupić na czymś poważniejszym. Lewe ramię wyciągnął przed siebie prostopadle do reszty ciała, a prawe cofnął do tyłu, jak gdyby chciał się zamachnąć. Po chwili uważnego wpatrywania się w bestię, Nano wykonał kolejne pchnięcie prawej ręki, tym razem jednocześnie powoli zaciskając palce tak, jak gdyby starał się zgnieść wyjątkowo twardy przedmiot. Jego towarzysze nie byli w stanie dostrzec, że w rzeczywistości Aesterian próbował wedrzeć się do umysłu scutimorfa, by uszkodzić jego nerwy i osłabić go, tym samym wspomagając Devrima.
Rolled 1d20 : 4, total 4
-
Drag uwielbia psuć kostke :P
Przy okazji, jakby dla kogoś nie było jasne, bo to ciekawy przypadek:
Dollan użył onslaughtu który kosztuje 1 int, ale ponieważ ma edge, to użył go za darmo. Co więcej, onslaught ma dwa tryby działania, jeden jak atak fizyczny, zaś drugi jak atak mentalny atakujący umysł. W trybie mentalnym atak ignoruje wszelki pancerz, zadając przeciwnikowi czyste 4 dmg. Ponieważ posiada descriptor Charming, posiada skilla pozwalającego obniżyć mu poziom trudności tasku o 1, jesli używa ezoterii odziałującej na umysł. Dodatkowo, ponieważ ma focus "Focuses mind over mater" nie musi używac rąk by wykonać atak, po prostu atakuje przeciwnika myślą. W dużym skrócie, mieszanka dość OP, szkoda więc, że nie trafił, bo pizgnłąby go za ponad połowę HP :P
@Devrim
Devrim unika płynnie (choć o włos) ciosu scutimorfa, po czym wyprowadza niezwykle precyzyjny cios prosto między płytki bestii. Choć jest ona zbyt ciężka, by udało się ją przybić w ten sposób do filaru, siła uderzenia przewraca ją na grzbiet. Zaskoczona tym, że ktoś był w stanie ją zranić, wije się teraz dziko (na jedną rundę wszystkie ataki mają obniżoną trudność o 2. Sama też nie może atakowac, chyba że ktoś znajdzie się w zasięgu odnóży)
@Aesterian
wykorzystując oszołomienie bestii atakujesz ją swoją siłą umysłu. Wprawdzie wymachiwanie rękami zamiast skupienia się na samym ataku dekoncentruje cię tak bardzo, że w normalnych warunkach spieprzyłbyś go koncertowo, ogranczona mobilność potwora ułatwia ci zadanie niemalże do zera. Gdy zgniotłeś umysł robaka w niewidzialnym uścisku, wierzgnął on dziko, po czym opadł martwy na ziemię (onslaught wzmocniony effortem zadaje 7 pkt, razem z czterema pkt zadanymi przez draga (8 dmg + 2 dmg za krytyka - 6 za pkt pancerza bestii) oznacza to, że scutimorf padł jak szmata)
-
Aesterian uśmiechnął się delikatnie, widząc jak bestia pada na ziemię bez ducha. Spojrzał najpierw na Devrima, któremu skinął głową z szacunkiem, a następnie zwrócił się w stronę Ichtiosa.
- No, chyba się zbytnio nie narobiłeś, waszmość.
-
Ichtios wzruszył zupełnie obojętnie ramionami.
- Świetnie sobie radziliście - bąknął. - Jakbyście zaczęli przegrywać, wsparłbym was pociskami. Teraz moja interwencja jeszcze by wam przeszkodziła.
-
Devrim wytarł pałasz i przez moment w milczeniu wpatrywał się w martwe cielsko.
- Myślicie, że są jadalne? - spytał po chwili.
-
- Jak chcesz to próbuj - Aesterian przyjrzał się uważnie zwłokom bestii. Dreszcze przeszły mu po krzyżu gdy tylko wyobraził sobie, że możnaby zjeść coś takiego. - Ja chyba wyjątkowo podziękuję.
-
Która jest godzina w grze? Jak daleko do zapadnięcia ciemności?
-
około godziny-dwóch. Do wioski dotrzecie jeszcze sporo przed zapadnięciem ciemności, jesli się zbierzecie. Pamiętajcie że ziemia porusza się po nieco innej orbicie i doba liczy obecnie 28 godzin
-
Devrim jeszcze przez chwilę wpatrywał się w zezwłok, jakby rozważał ogrom możliwości, po czym obrócił się na pięcie i kontynuował marsz w kierunku osady.
- Na, jeśli się pośpieszymy, to może starszy wioski ugości nas jakąś kolacją.
-
Pokonawszy kolejnych kilkaset metrów "lasu" natrafiacie wreszcie na otwartą polanę. Jest ona całkiem spora, zaś na samym jej środku dostrzegacie coś, co przypomina pozostałości małej osady: trzy trójkątne konstrukcje zbudowane z organicznej substancji podobnej do tej, która pokrywa "drzewa", oraz otaczający je tuzin podobnych budowli, które zostały zniszczone. Dostrzegacie również, że w osadzie są ludzie: jedni odbudowują zniszczone struktury, które najwyraźniej pełniły rolę domów, inni sprzątają, pozostali zaś zbierają broń. Wszyscy sprawiają wrażenie wyczerpanych oraz wystraszonych.
-
Widząc panujące wśród mieszkańców napięcie, Devrim zatrzymał się na krawędzi polany, włożył ręce w kieszenie i ruchem głowy wskazał swoim towarzyszom kierunek osady, jakby mówił "lepiej jeśli wy się tym zajmiecie".
-
Ichtios ruszył spokojnie pomiędzy mieszkańców. Postanowił spokojnie, bez żadnego pośpiechu rozejrzeć się po okolicy. W ten sposób najłatwiej odnajdywał osoby najbardziej skłonne do jakiejkolwiek rozmowy.
-
Ichtios zdążył zrobić ledwie kilka kroków, gdy zauważył, jak jeden z mieszkańców odwraca się w jego stronę, a po chwili cała wioska chwyta za włócznie i kije z metalu i syntu, rzucając się do ataku
-
- Mości panowie, spokojnie! - krzyknął Aesterian, robiąc kilka kroków w tył. - Wasz druh, Patel, nas przysłał! Chcemy pomóc!
-
Asterian był już w połowie swojej przemowy, gdy zauważacie, że mieszkańcy wcale nie atakują was, ale cienkie, niemal niewidzialne stworzenia unoszące się w powietrzu nad nimi. Choć zapomnieliście zapytać o ten istotny szczegół przed wyruszeniem w drogę, podejrzewacie, że to właśnie o nich mówił wam Patel
-
Gdy zdał sobie sprawę ze swojej pomyłki, Aesterian postanowił wspomóc wieśniaków w walce i tym samym dać im dowód swojej dobrej woli. Skupił swój wzrok na jednym z ledwo widocznych potworów, wziął głęboki oddech i wykonał w powietrzu potężne pchnięcie obiema rękami. (czyt. rzucam Onslaughta z obrażeniami fizycznymi)
Rolled 1d20 : 20, total 20
-
Ichtios postanowił wesprzeć Aesteriana, próbując trafić którego z monstrów swoimi pociskami.
Rolled 1d20 : 10, total 10
-
Devrim odskoczył od stworzeń i dobył broni, ale póki co nie atakował, starając się ocenić z czym właściwie ma do czynienia.
Podaj trudność, yo.
-
liczyłem że sami najpierw będziecie chcieli się przyjrzeć :P Anyway, TD 3, czyli potrzeba co najmniej 9 na kostce, do tego 2 pkt armora i średni dystans, czyli drag ponownie musi się najpierw zbliżyć. I mała poprawka ode mnie, bo źle spojrzałem poprzednim razem w podręcznik - atak dollana w trybie mentalnym zadaje tylko 2 dmg ignorując w zamian pancerz, w trybie fizycznym zadaje już 4 ale za to pancerz chroni już normalnie.
@Devrim
Gdy się im dokładniej przyjrzałeś, całuny okazują się być okrągłymi, płaskimi półprzezroczystymi dyskami, przypominającymi nieco znane osiem światów temu meduzy. Widziane z boku są praktycznie niewidoczne, ich obecnośc zdradzają jedynie błyski załamującego się na ich powierzchni światła. Dostrzegasz sześć takich dysków atakujących wieśniaków: ich taktyka polega na trafieniu miękkiej tkanki swoją ostrą jak brzytwa krawędzią. Nagle udaj ci się dostrzec czemu Całuny zawdzięczają swą nazwę - gdy jeden z mieszkańców potknął się podczas wykonywania uniku i runął plecami na ziemie, potwór natychmiast wykorzystał okazję, przykrywając go swoim ciałem niczym tkanina, którą przykrywa się zmarłych, chcąc najwyrażniej udusić swą ofiarę i wyssać z niej wszelkie życie..
@Aesterian
..twoje potęzne pchnięcie energii nie tylko jednak rani go, ale zrywa Całun z wydawałoby się martwego już wieśniaka - taka rzecz nie zdarza się zbyt często.
[ocalenie mu życia traktujcie jako major effect za wyrzucenie naturalnych 20. całun obrywa 4 pkt dmg + 2 dmg za krytyka -2 dmg za pancerz, co daje razem 4 pkt obrażeń. Przeciwnikowi zostały już tylko dwa]
..jednocześnie jednak czujesz, jakby opuszczały cię sily. Obecnośc, którą wcześniej wyczuwałeś, zdaje się nasilać ze zdwojoną siłą. Zbiera ci się na mdłości oraz zaczyna kręcić w głowie..
[Intruzja GM: jeśli się zgodzisz ją przyjąć, do końca tej walki będziesz miał modyfikator trudności -1 do ataku i obrony, ale za to możesz zyskać XPki. Jeśli odmówisz, musisz oddać XPka. Ponieważ nie masz jeszcze swoich, musiałby cię poratować drag, jeśli ofc będzie chciał]
@Ichtios
Widzac Całun zerwany z wieśniaka, postanawiasz wykorzystać okazję i strzelasz w jego kierunku ze swojej wyrzutni strzałek. Pocisk trafia jednak dokładnie w środek ostrej krawędzi bestii, odbijając się od niej
[dart thrower to lekka broń, więc ma większą szansę na trafienie o 1. Rzut ci ofc wyszedł ze sporym zapasem, ale lekkie bronie zadają tylko 2 pkt dmg - dokładnie tyle, ile wynosi pancerz potwora. Jeśli chcesz zadać obrażenia, musisz albo użyć effortu zwiększającego dmg broni, albo przerzucić się na ezoterie]
@wszyscy
Całuny dostrzegają waszą obecność. Trzy, po jednego na każdego z was, odłączają się od grupy, by zaatakować.
[w tej rundzie nie musicie wykonywać rzutów na uniki, gdyż całuny marnują swoją turę na skrócenie dystansu]
-
Devrim skierował swój atak w kierunku Całuna trafionego wcześniej przez Aesterian, w nadziei, że uda mu się szybko dobić stworzenie.
Zużywam jeden effort by łatwiej trafić. Z edge=1 to będzie -2 might dla mnie.
Rolled 1d20 : 2, total 2
-
Fuck this shit. Zużywam XPka na rerolla. :o
Rolled 1d20 : 10, total 10
-
(no to chyba biorę tą intruzję, c'nie)
Aesterian złapał się za głowę. Działo się z nim coś bardzo niedobrego, coś czego natury nie rozumiał. Nie było jednak czasu na użalanie się nad sobą, gdyż oto prosto na młodego nano pędził jeden z Całunów. Najwyraźniej, ku zdumieniu, nie ucieszył go widok swojego rannego pobratymca. Aesterian z trudem zdołał stanąć w miarę prosto i przestać się kiwać na boki, po czym spróbował skupić swój wzrok na zbliżającym się potworze. Nie było to łatwe zwłaszcza biorąc pod uwagę, że przeciwnik troił mu się w oczach. W końcu jednak, bez zbędnych ceregieli i wymachiwania rękami, użył swojej mocy by odepchnąć Całuna do tyłu. Miał jednocześnie nadzieję, że bestia grzmotnie w któryś z domów i będzie przynajmniej na chwilę oszołomiona.
Rolled 1d20 : 8, total 8
-
Ichtios ponowił atak. Spróbuje trafić precyzyjniej przeciwnika będącego najbliżej niego.
No to zużyję ten jeden effort na zwiększenie ilości obrażeń
Rolled 1d20 : 16, total 16
-
[ok, ponieważ nie wiedzieć czemu karty nie chcą zapisywać wydanego Effortu (mimo że zapamiętują np przyznane XPki), prowadźcie jakiegoś changeloga w poście z waszą kartą. IIRC Drag na razie wydał 4 pkt might, Dollan 3 pkt int, zaś Dass właśnie 3 pkt speed. Anyway:]
@Devrim
Twoje pionowe cięcie z góry, choć o mało co nie trafiło, przecina przeciwnika na pół. Dostrzegasz jednak, że ten atak był samobójczą zmyłką, gdyż prosto na ciebie sunie drugi dysk.
@Aesterian
Próbujesz odepchnąć przeciwnika, ale na niewiele się to zdaje - sensacje których doświadczasz okazują się zbyt silne. Dysk całunu jest już tuż przy tobie
@Ichtios
Bogatszy w doświadczenia, tym razem przykładasz do strzału większą uwagę. Twój strzał przebija dysk na wylot, ale nie spowalnia go to ani trochę
[każdy z was musi wykonać rzut na unik. Jeśli nie chcecie oberwać, musicie wyrzucić co najmniej 9 (dollan 12, bo jest niedysponowany), no chyba, że któryś z was zużyje do uniku effortu (pula speed).]
-
(spróbuję bez effortu, najwyżej dostanę wpierdol :D )
Aesterian nie miał zbyt dużo czasu na rozmyślanie o swoim nieudanym ataku, bowiem wróg był już tuż obok. Postanowił odskoczyć w bok, by uchylić się przed atakiem.
Rolled 1d20 : 14, total 14
-
Też zaryzykuję bez efforta, zobaczmy, czy szczęście dopisze...
Ichtios z początku poczuł ulgę, że tym razem trafienie było pomyślne. Szybko jednak zorientował się, że niewiele mu to pomogło. Nie zastanawiając się zbytnio dalej nad tym, zebrał się w sobie, by odskoczyć od przeciwnika.
Rolled 1d20 : 7, total 7
-
A ja użyje effortu. ;)
Rolled 1d20 : 7, total 7
-
Devrim, widząc kątem oka nadciągający dysk, czuł jak czas zwalnia, a jego ciało samo, jakby w zwierzęcym, albo raczej zaprogramowanym, odruchu skuliło się do uniku. Bez wahania poddał się temu instynktowi.
-
@Asterian
mimo bólu udaje ci się ominąć cios Całunu. Dostrzegasz szansę wyprowadzenia kontry
@Ichtios
Starasz się uchylić przed pędzącym ciągle w twoją stronę ostrzem dysku, ale jest on dla ciebie zbyt szybki. Korzystając z tego, że nie ochrania cię jakikolwiek pancerz poza zwykłym ubraniem, tnie cię głęboko w ramię [-4 pkt might]. Jednocześnie jednak Całun wystawia się na twój cios
@Devrim
just like you said
[Dollan, you lucky bastard :P Dla porządku, zostało pięć całunów, z czego ten przy Dassie ma 3 HP, reszta 6. W ogóle to przypominam, że podczas swojej tury możecie też używać cypherów oraz zdolności defensywnych, niekoniecznie ataków - taki Dollan ma zdolność zwiększającą obronne rzuty o jeden poziom (acz sprawdź czy również fizyczne), dass cypher który na 10 min daje mu +2 edge w speedzie dzięki czemu uniki i strzały są tańsze, zaś każdy z was może poświęcić turę na "złapanie oddechu", co zwraca wam 1d6+1 punktów do rozdania między pule. Just sayin, bo dass w takim tempie szybko zarobi pierwszy poziom obrażeń jak mu speed do 0 spadnie :P Cyphery mają poziom, który znowu działa jak difficult task związany z inteligencją - jeśli ten dassowy ma 4 poziom, to musi wyrzucić 12 by go uruchomić, chyba że obniży trudność effortem z puli int]
-
Po udanym uniku Devrim kontratakował potężnym pchnięciem w sam środek dysku.
Nie używam effortu, ale za to używam Thrusta, który z 1 Might edge jest darmowy (+1 DMG).
Rolled 1d20 : 6, total 6
-
Aesterian, nie myśląc wiele, wykonał kolejne pchnięcie, by porazić swego przeciwnika mocą umysłu. (czyli Onslaught umysłowy)
Rolled 1d20 : 8, total 8
-
[dobra, teraz widze że dass ma enablera dającego mu +1 do armoru :s duh, tak to jest jak nie pilnujecie własnych kart co umiecie ;d anywy, na chwile przejmuję postać dassa w trosce o flow sesji, oddam mu ją jak ogarnie swoje prywatne sprawy]
Ichtios również niewiele myśląc odpala kolejną strzałkę
Rolled 1d20 : 11, total 11
-
@Devrim
dysk jest sprytniejszy i zwinniejszy niż ci się wydaje - gładko unika twego pchnięcia wykonując półpętlę, a następnie szybko atakuje lecąc wzdłuż twojego ostrza, celując w twoją odsłoniętą szyję...
@Aesterian
ból nie pozwala ci się należycie skoncentrować, choć pewno nawet będąc w pełni sił nie dosiegnąłbyś przeciwnika swoim atakiem. Całun celuje w twoją wyciągniętą rękę...
@Ichtios
Pocisk trafia w dysk.. jednak znowu trafia idealnie w krawędź, gładko się z niej zaślizgując się z krawędzi dysku. Przeciwnik, choć ranny, nie daje za wygraną, starając się ugodzić cię w nogę
[FFS zapomniałem o armorze, dammit :F A korciło mnie by effortu użyć :F nie będe jednak teraz udawał że go użyłem, trudno :F]
-
Ichtios stara się przeskoczyć nad sunącym w jego stronę Całunem
Rolled 1d20 : 12, total 12
-
Devrim schylił głowę i ugiął nogi, starając się przepuścić dysk nad sobą.
Rolled 1d20 : 18, total 18
-
Aesterian gwałtownie zahamował swoją lecącą do przodu rękę i z przerażeniem w oczach spróbował ją cofnąć nim zostanie trafiony.
Rolled 1d20 : 10, total 10
-
@Ichtios
bez problemu udaje ci sie przeskoczyć nad sunącą w twoją stronę krawędzią
@Devrim
również tobie wyjątkowo zwinnie udaje ci się uniknąć ataku całunu
@Aesterian
Starasz się cofnąć rękę, jednak jesteś zbyt wolny - krawędź całunu tnie cię głęboko w odsłonięte ramię. [-4 might]
-
Ichtios jeszcze w powietrzu obraca się, by posłać kolejny pocisk w stronę przeciwnika. Tym razem jednak przykłada się, by trafić go z góry w sam środek [effort: speed -3]
Rolled 1d20 : 19, total 19
-
Aesterian wrzasnął z bólu i złapał się za krwawiące ramię. Po kilku głębokich oddechach spojrzał groźnie na walczący z nim Całun, zmarszczył brwi, zacisnął zęby i spróbował jeszcze jeden raz zaatakować wroga. Był wściekły i zdeterminowany, by dosłownie rozerwać przeciwnika na strzępy. (onslaught umysłowy + effort na łatwiejsze trafienie)
Rolled 1d20 : 14, total 14
-
Devrim zwinnie obrócił się na pięcie i skontrował nietrafiony atak własnym pchnięciem. (speed effort jako bonus do dmg)
Rolled 1d20 : 19, total 19
-
@Ichtios
tym razem trafiasz nadzwyczaj celnie- siła strzału wręcz przybija całun do ziemi, zabijając go na miejscu
@Devrim
Cios, który wyprowadzasz, wynagradza ci z nawiązką wszystkie wcześniejsze niepowodzenia - podobnie jak w przypadku strzału Ichtiosa, twoje pchnięcie przebija całun na wylot, zabijając go na miejscu
@Aesterian
Wreszcie udaje ci się skoncentrować na tyle, by wyprowadzić atak: Całun sunie w twoją stronę, jednak w pewnym momencie wyraźnie zbacza z kursu, jakby coś poraziło jego ośrodek nerwowy. Po chwili jednak otrząsa się, i choć wciąż lekko chybocze się podczas lotu, ponawia atak celując w twoją odsłoniętą szyję..
[Całunowi zostały 4 HP, drag i dass są wolni od swoich przeciwników i mogą zdecydować co dalej]
-
Devrim na chwilę stanął w miejscu by ochłonąć i ocenić sytuację. (zużywam pierwszego resta)
Rolled 1d6+1 : 5 + 1, total 6
-
Aesterian był już zbyt wyczerpany, by podjąć kolejną próbę desperackiego ataku. Zamiast tego ugiął lekko kolana, przygotowując się do obrony przed natarciem przeciwnika.
-
Ichtios również postanowił złapać oddech
Rolled 1d6+1 : 1 + 1, total 2
-
jebane kostki! >:U
@Devrim
Bierzesz kilka głębokich oddechów. Twój umysł się oczyszcza, czujesz się zdecydowanie mniej zmęczony niż jeszcze kilka sekund temu. Wieśniacy pozbyli się jednego Całuna, drugi padnie za chwilę pod kolejnymi razami syntowych kijów. Choć pokrwawieni i niezbyt doświadczeni w walce z tym konkretnym przeciwnikiem, dzięki waszej interwencji uniknęli poważniejszych obrażeń czy zgonów. W najgorszej sytuacji zdaje sie być obecnie Aesterian
@Aesterian
Przygotowujesz się do uniku. Twój przeciwnik, choć ranny, niezamierza jednak odpuścić
(trudnośc tesu obniżona o 1, musisz więc wyrzucić 9 oczek by uniknąć ciosu. Jeśli poświęcisz 3 pkt speed effort możesz obniżyć trudność o jeszcze 1 poziom, co zaowocuje koniecznością wyrzucenia jedynie 6 oczek)
@Ichtios
Starasz się złapać kilka oddechów, jednak natychmiast dostajesz napadu kaszlu - wygibasy ewidentnie ci nie służą. Nie mniej jednak udaje ci się nieco odpocząć oraz poczynić podobne obserwacje, co Devrim
-
(Jak daleko ode mnie jest Aesterian?)
-
(close range, znaczy trzeba pokonać te parę metrów)
-
(Czy mogę użyć Hedge Magic żeby odciągnąć uwagę dysku? Jaki byłby to poziom trudności?)
-
tbh podręcznik nie tłumaczy na ile Całuny są samoświadome, ale myślę że coś dziwnego mogłoby je przynajmniej rozproszyć. Trudność taka jak do tej pory, bo nie mają jakiś specjalnych zdolności obronnych or smth)
-
(raz się żyje) Devrim wbił pałasz w ziemie i niemalże teatralnym gestem zdjął rękawice z lewej dłoni, którą potem wycelował w kierunku Całunu atakującego Aesteriana. Wiedział, że nie zrobi bestii krzywdy, ale promień gorąca, którym zamierzał uderzyć bestie, powinien podrażnić jej zmysł czucia i odwrócić uwagę od wyczerpanego nano.
Rolled 1d20 : 2, total 2
-
Aesterian, po chwili spokojnego przygotowania, rzucił się w bok przed nacierającym Całunem.
Rolled 1d20 : 7, total 7
-
Ichtios w mig zrozumiał co próbuje zrobić Devrim, po czym przystąpił do podobnego zabiegu. Gdy wycelował dłonie w stronę Całunu powietrze aż zafalowało, jakby nagle między nim a przeciwnikiem wzniósł się potężny podmuch pary
Rolled 1d20 : 4, total 4
-
@Asterian
Próbujesz uskoczyć przed nacierającym przeciwnikiem starannie się do tego przygotowując, ale w ostatniej chwili plączą ci się nogi, przez co przewracasz się jak długi. Całun tnie cię głęboko po plecach (-4 might), czujesz że zaczynasz tracić dużo krwi (Dollan zarobił pierwszą ranę, wszystkie testy są teraz dla niego trudniejsze o 1). Wyczuwa to również całun, który dostrzega okazję, by cię okryć..
@Devrim i Ichtios
próbujecie odwrócić uwagę Całunu, jednak wasze podmuchy gorąca są zbyt chłodne, by odciągnąć go teraz od łatwej zdobyczy
-
Aesterian wziął głęboki oddech i starał się nie myśleć o przeszywającym bólu. Słyszał kiedyś, że to pomaga, jednak najwyraźniej były to jakieś bzdury. Zamiast tego, doszedł do wniosku, że jedyne, co może teraz zrobić, to wykonać ostatni atak. W najlepszym wypadku uratuje mu to życie, w najgorszym - przynajmniej zabierze bestię ze sobą do grobu. Przewrócił się więc na plecy, syknął głośno gdy głęboka rana dotknęła ziemi, a następnie skupił resztki swojej świadomości nie zajmującej się akurat kontrolowaniem bólu i wykonał desperackie pchnięcie. (effort na zmniejszenie trudności)
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
co zabawne styknąłby teraz ten rzut, gdyby nie to, że od ran zwiększyła ci się trudność ;D
Ichtios widząc zagrożenie życia raz jeszcze rzucił falę gorąca, tym razem bardziej się do tego przykładając (int effort -3)
Rolled 1d20 : 9, total 9
-
Devrim tak samo jak Ichtios ponowił próbę odwrócenia uwagi Całunu. (używam effortu - nie mam edge'a więc to będzie -4)
Rolled 1d20 : 10, total 10
-
@Aesterian
raz jeszcze próbujesz odepchnąć przeciwnika i choć udaje ci się skupić, by wyprowadzić cios, czujesz, że brakuje ci sił, by powstrzymać jego natarcie
@Ichtios & Devrim
Gdy całun już miał przykryć nieszczęstego aesteriana, uderzyła w niego najpierw jedna, a następnie druga fala gorąca. Bestia zawiesiła się w połowie drogi, jakby zaskoczona nowym odkryciem i niepewna co powinna czynić dalej. Po kilkusekundowym zawahaniu uległa jednak instynktowi, porzuciła łatwą zdobycz i ruszyła w waszą stronę
-
Devrim, korzystają z tego, że udało mu się rozproszyć bestie, wydobył z kieszeni kaftana niewielki, metalowy krążek i ścisnął go mocno w dłoni, starając się skoncentrować. (używam jednego z moich dwóch cypherów, który leczy 3 punkty do wybranego poola - w tym przypadku might)
-
[a propos, ważna uwaga - cyphery, jeśli są zidentyfikowane, możecie używac od razu, bez jakichkolwiek testów (chyba że jego opis stanowi inaczej). Te które macie przy sobie są już zidentyfikowane. Jeśli znajdziecie jakieś nowe które identyfikacji dopiero wymagają, to jest to intelect task którego wysokość determinuje lvl cyphera]
-
Ichtios widząc, że Devrim szykuje się do użycia jakiejś numenery, postanawia raz odciągnąć przeciwnika gorącem w swoją stronę, by towarzysze mogli zaatakować go od flanki
Rolled 1d20 : 14, total 14
-
Ranny i wyczerpany Aesterian nie był w stanie kontynuować walki. Zamiast tego opadł na ziemię i zaczął głęboko oddychać.
Rolled 1d6+1 : 2 + 1, total 3
-
[piszcie na co wydajecie odzyskane punkty, bo rozdzielacie je dowolnie między pule :P]
@Aesterian
leżysz, powoli odzyskując siły. Czujesz, że będziesz potrzebował czegoś więcej, niż złapanie drugiego oddechu, by w pełni dojść do siebie
@Devrim
Czujesz, jak krążek pulsuje w twojej dłoni i nagrzewa się, jakby miał ci zaraz stopić skórę. Po chwili jednak wszystko ustaje, numenera robi się nagle zimna i bezużyteczna. Ty jednak Czujesz się dziwnie pokrzepiony, niczym człowiek miliard lat temu po kroplówce
@Ichtios
Twój plan wypala, Całun postanawia się skupić na twojej osobie
-
Aesterian spróbował się podnieść i wrócić do walki, jednak kiedy tylko uniósł nieco głowę, znów przeszył go ból. Nano runął z powrotem na ziemię i zemdlał z wyczerpania.
Rolled 1d6+1 : 1 + 1, total 2
[punkty wydaję na intelligence]
-
- Nnngh... Tak lepiej. - stęknął Devrim, wyrzucając bezużyteczną numenerę. Korzystając, z tego że bestia odsłoniła swoją flankę, wyszarpnął pałasz z ziemi i przygotował się do ataku. [oczekuje jakiegoś assetu, skoro sam przyznałeś, że ją flankujemy :P]
Rolled 1d20 : 6, total 6
-
[ta, po to o nim wspomniałem :P I dobrze że to zrobiłem, z tego co widzę :P]
Ichtios widząc, że Devrim zrozumiał jego plan, postanowił po prostu przygotować się do uniku i pozwolić działać koledze
Rolled 1d20 : 8, total 8
-
[Dollan korzysta z 10 min resta, więc jest wyłączony z reszty walki; Dass i Drag tymczasem zyskują asseta do walki z całunem, jako że walczą w przewadze 2 na 1]
Plan Ichtiosa działa perfekcyjnie - w ostatniej chwili unika on ostrej krawędzi bestii, podczas gdy Devrim bez problemu tnie ją od tyłu mieczem, zadając poważne obrażenia. Ranna bestia rzuca się w stronę nowego zagrożenia, za jakie uznaje Devrima
[Po odjęciu bonusu za pancerz całunowi zostają już tylko 2 HP]
-
Devrim uśmiechnął się pod nosem i natarł po raz kolejny, licząc, że w końcu uda mu się wykończyć Całun.
Rolled 1d20 : 6, total 6
-
[ok, wracamy po nieplanowanej przerwie]
Całun ostatkiem sił rzuca się na Devrima. Gdyby nie rany i oszołomienie wywołane bodźcami cieplnymi prawdopodobnie udałoby mu się uniknąć ciosu i wyprowadzić kontrę, jednak tym razem był on za wolny - końcówka miecza Jacka trafia idealnie w krawędz przeciwnika, rozcinając go na pół. Zmęczeni patrzycie z Ichtiosem po sobie, a następnie na mieszkańców aldei. Dostrzegacie, że jeden z nich przyszpilił właśnie do ziemi ostatni z Całunów za pomocą swojego syntowego kija, przebijając go na wylot. Choć nie brakuje rannych, wygląda na to, że wszyscy są żywi. Ich twarze wyglądają podobnie jak wasze - zmęczone i pełne napięcia, jakby odniesiony przed chwilą sukces jeszcze do nich nie dotarł. Powoli jednak ich wzrok kieruje się na was..
-
Aesterian ocknął się i lekko uniósł głowę. W pierwszej chwili poczuł przeszywający ból, co nie zdziwiło go specjalnie, ale zaraz potem poczuł coś dużo bardziej niepokojącego - tępe spojrzenia mieszkańców wioski. Chyba nie do końca wiedzieli, jak mają zareagować na całą tą sytuację. On niestety też nie wiedział, więc niezbyt komfortowa cisza przeciągała się coraz bardziej.
- Psst, waszmości - szepnął nano do swoich towarzyszy, stojących obok nad martwymi Całunami - Rzeknijcie im coś może. Jeszcze gotowi dojść do jakichś głupich wniosków, jak za długo sobie tak w milczeniu postoją.
-
[Woo, ale ten miesiąc zleciał. :o ]
Słowa Aesteriana wyrwały Devrima z bojowego transu. Wytarł rapier z resztek śluzu Całunów i schował go do pochwy. - Um... Tego... Przybywamy w pokoju? - wymamrotał.
Chociaż sam uważał się za człowieka wielu talentów, dyplomacja nie była jednym z nich.
-
Ichtios rozejrzał się niepewnie. Nigdy nie przepadał za zwracaniem na siebie zbytniej uwagi, a teraz patrzyła na niego na dobrą sprawę cała wioska. Spojrzał na kilka nieznajomych twarzy, następnie zlustrował krótko swoich ewidentnie w podobnym stopniu skonfundowanych towarzyszy.
- No... - wybąkał, próbując na poczekaniu wymyślić jakąkolwiek odpowiedź. - Udało się wreszcie. Tak jak powiedział mój... kolega, nie mamy złych zamiarów. Można w zasadzie powiedzieć, że stoczyliśmy wspólnie walkę. Może... ochłoniemy trochę i porozmawiamy w waszej wiosce? - po wypowiedzeniu tych słów rzucił znowu okiem na mieszkańców, tak jakby wypatrywał, który pierwszy się na niego rzuci.
-
Wbrew waszym obawom, nim jeszcze udaje wam się skończyć zdania na twarzach zgromadzonych zaczynają się pojawiać szerokie uśmiechy. Wszyscy, poza jednym młodym mężczyzną o surowych rysach i równie surowym spojrzeniu, który odwrócił się na pięcie i udał się w stronę drugiego końca wioski.
-dziękujemy wam za pomoc, przybysze -odezwał się jeden z mieszkańców- tutejsze zwierzęta zrobiły się ostatnio wyjątkowo agresywne..
-
Słysząc słowa o dziwnym zachowaniu zwierząt, Devrim wrócił myślami do dziewczyny kontrolującej Scutimorfy, którą wcześniej spotkali. Skupiony na tej myśli zignorował mężczyznę i przykucnął przy jednym z mniej zmasakrowanych Całunów. Szukał śladu jakiejś ingerencji z użyciem Numener.
[używam umiejętności Sense Magic]
-
Przyglądasz się szczątkom całuna, które teraz przypominają raczej podartą tkaninę niż żywe niegdyś stworzenie. Badasz krawędź dysku, przesuwasz palcami po truchle, przyglądasz się ranom... i nic nie znajdujesz. Podobnie jak w przypadku scutimorfa nie dostrzegasz niczego, co świadczyłoby o zastosowaniu jakichkolwiek implantów, urządzeń lub innych numener. Cokolwiek stoi za wyjątkowo agresywnym zachowaniem zwierząt, nie jest to efektem bioinzynierii
-
- Zawsze do usług - odparł Aesterian, gdy już wstał i otrzepał się z piasku. - Jednakowoż, takie zachowanie Całunów jest wielce zastanawiające... Nie działo się tu ostatnimi czasy nic, co mogłoby je tak rozjuszyć?
-
-a żeby tylko całunów! -odpowiedział wieśniak jednocześnie plując na ziemię- nawet scutimorfy odwijają się ze swych słupów i atakują bez powodu! Nie mamy jednak pojęcia comogłoby być tego przyczyną. Może stary Lowd lub Vibris byliby w stanie powiedzieć coś więcej...
-
- Patel i Seria. Być może rodzeństwo. To z waszej wioski pochodzą? - spytał Devrim, nie odwracając spojrzenia od zezwłoku.
-
wieśniak odwrócił się zaskoczony w stronę Devrima
-Co?.. tak.. Nie widziałem ich od poprzedniego ataku, gdy Seria nagle zasłabła. Biedne dziewczę jest takie wrażliwe, naprawdę źle znosi te ataki, trudno jej się zresztą dziwić.. czy to oni was sprowadzili? Chyba nic im nie jest? -pyta, nie dostrzegając dwójki w waszych szeregach- Ich matka by tego nie wytrzymała, i bez tego jest kłębkiem nerwów..
w międzyczasie tłum wieśniaków rozrzedził się nieco - mieszkańcy aldei powoli zaczęli oddalać się w stronę swoich domostw, by ocenić szkody, dokonać prowizorycznych napraw lub zwyczajnie odpocząć po kolejnym stresującym dniu
-
- Kiedyśmy ich ostatni raz widzieli, mieli się całkiem nieźle - zapewnił Aesterian, naginając nieco fakty. Nie ma co ich bardziej stresować, uznał nano. - Ci waszmościowie, Lowd i Vibris... możemy z nimi pomówić? Wygląda to wszystko na poważniejszy ambaras, niż żem wcześniej sądził.
-
Devrim przerwał na chwilę obwąchiwanie jednego z podejrzewanie wyglądających fragmentów poszatkowanego Całunu. - Tak, zdecydowanie. Może przy okazji zaoferują jakiś wikt i opierunek. Na głodniaka ten pogłos robi się nieznośny... - powiedział, beznamiętnie wpatrując się w swoją lewą dłoń. Zaciskał i otwierał pięść, jakby sprawdzał, czy dalej do niego należy.
-
-Lowd to starszy naszej aldei, znając go stara się w tej chwili pomóc poszkodowanym. Vibrisa zaś jest.. -mężczyzna odwrócił się w stronę grupy ludzi za swoimi plecami, jednak najwyraźniej nie dostrzegł go tam, gdzie się spodziewał- ...cóż, BYŁ tutaj. Musicie mu wybaczyć, wprawdzie to najlepszy wojownik i łowca w całej okolicy, ale raczej stroni od innych ludzi. Jego dom znajduje się na skraju wioski, o tam -wskazał ręką na jeden z obciągniętych zieloną siatką konstrukcji na skraju osady- Jeśli zaś chodzi o wikt i opierunek to jestem pewien, że po tym co dziś ujrzeliśmy wszyscy chętnie odstąpią nieco swoich zapasów -mężczyzna mrugnął porozumiewawczo
-
Ichtios do tej pory głównie przysłuchiwał się całej tej dyskusji. W końcu, widząc, że jego towarzysze na razie zamilkli, westchnął i rzucił:
- To chodźmy może najpierw do tego Vibrisa. Może to będzie jakiś dobry początek. Lowdowi dajmy trochę czasu na pomoc rannym. Chyba, że ktoś ma inną koncepcję? - przeniósł wzrok na dwójkę znajomych-nieznajomych.
-
- Brzmi rozsądnie! - stwierdził Devrim z dziwnym entuzjazmem.
-
Powoli przemieszczacie się we wskazanym kierunku. Mijając kolejne "domy" widzicie zmęczonych ludzi zajętych opatrywaniem ran i naprawą zniszczeń. Wielu z nich uśmiecha się, klepie was przyjaźnie po ramionach lub też oferuje poczęstunek gdy ich mijacie, jednak wy uprzejmie (może poza Devrimem) odmawiacie i kierujecie się w stronę "domu" Vibrisa. Ten siedzi obecnie na zewnątrz, paląc i obserwując resztę mieszkańców.
-
- Witajcie. Wyście są Vibris, prawda? - zapytał Aesterian, starając się nie oddychać przez nos. Czego jak czego, ale palenia nie znosił. - Podobnież jesteście myśliwym. Nie widzieliście albo słyszeliście ostatnio o niczym, co mogłoby tak rozjuszyć lokalną faunę?
-
@Aesterian
-Być może.
Odpowiada oschle mężczyzna, nie zaszczycając cię nawet spojrzeniem. Nie jesteś pewien czy była to odpowiedź na pierwsze, czy też na drugie pytanie. Wnioskując jednak po przedłużającej się ciszy nie sądzisz, by miał on coś jeszcze do dodania, wyraźnie bardziej interesując się swoim ćmikiem i aldeią niż tobą.
-
Devrim milczał - jeśli nie liczyć okazyjnego mlaśnięcia podczas przeżuwania wędzonego boczku ogara - ale jego wzrok świdrował mężczyznę prawdopodobnie zwanego Vibrisem, jakby chciał w nim wywiercić dziurę.
-
- No... cóż zatem możecie na ten temat rzec? - dopytywał Aesterian. - Skłonniśmy wam pomóc w tej materii.
-
@Aesterian
-Zapewne niewiele.
Także i tym razem nie jesteś pewien, czy oschła odpowiedź dotyczyła pierwszego pytania, czy też drugiego. Zamiast jednak kontynuować, mężczyzna zgasił jedynie niedopałek o swoje siedzisko i zabrał się za odpalanie kolejnego, starając się zmusić swój kapryśny numenerowy artefakt do wykrzesania ognia.
-
- Niech cię demony porwą z tą twoją gadatliwością! - wybuchnął w końcu Aesterian - Mów, co wiesz, bo pewnikiem wiesz coś istotnego, chyba że wolisz czekać tu aż kolejni z twoich ziomków zginą przez te potwory!
Młodzieniec jeszcze przez chwilę dygotał ze złości, a potem wziął głęboki oddech i powrócił do spokojnego tonu.
- Dzisiaj się wam poszczęściło, bośmy przyszli z odsieczą w porę. Ale nie będziemy mogli was ratować za każdym razem. Nie sądzę, byście byli w tak komfortowej sytuacji, by móc ignorować wojów wyciągających pomocną dłoń.